De tocht der tochten: Paramaribo-Nickerie
Dezelfde afstand, maar verder wel in Surinamestijl: met heel veel hitte, zweten, zon en eten.
Dezelfde afstand, maar verder wel in Surinamestijl: met heel veel hitte, zweten, zon en eten.
Bijna het leukste onderdeel van het PMK’s bezoek in Suriname, ‘mijn’ Nickerie en mijn leven van afgelopen maanden laten zien!
In Atjoni stopt de weg, maar het is zeker niet het einde van de wereld – het is juist het begin van de wereld van de Saramaccaners.
Het was een feest om pap, mam en Ka opeens in het echt te zien en een dikke knuffel te kunnen geven. En dan gaan we ook nog eens een week samen op allerlei spannende tours!
Op bezoek bij de fietsclubs van Paramaribo en Lelydorp, om samen met de fietsclubs van daar een mooi rondje te fietsen. Het was onvergetelijk!
Blijkbaar zijn Mich en ik niet zo snel van begrip. Wij dachten: door naar een nieuwe plek, dan gaan we een beetje op tijd vertrekken. Welnee, we hebben weer tot 14u gelummeld voordat er eens actie in de tent kwam.
Oja, dat was inderdaad een kenmerk welk m’n collega’s hadden genoemd van Dions trips: back to basic.
Op een paar minuutjes rijden vanaf de grote weg was het ‘kamp’: een open gekapt stuk jungle met een zeil erover. Dion zette onze
Op avontuur naar het binnenland; eens zien wat er zich voorbij de Nickeriaanse rijstvelden bevindt.
Ons langverwacht weerzien!