Een tiendaagse rondreis met Michel, Hans en Alexandra. Na vele enthousiaste verhalen te hebben gehoord, zijn we heel benieuwd wat wij van het land vinden!

Misschien is de eerste vraag: hè, Hans en Alexandra? Dat zijn de ouders van Mich! Hierna te noemen: H&A. Ongeveer anderhalve week voor vertrek hadden we het over onze aanstaande vakantie, toen bedachten we… zij hebben tijd, wij vinden het gezellig… waarom gaan ze niet mee? Dus vliegtickets geboekt, upgrade van de huurauto geregeld en hotelkamers bijgeboekt, en toen was het geregeld! Als enige tegenslag hadden we een duur “typefoutje” voor het vliegticket, waarvan het corrigeren meer kostte dan het ticket… maar ja, historische kosten.

Dinsdagochtend haalden H&A zoals afgesproken om 5.30u op in Amsterdam. We reden naar de P&R in Best, waar we precies op tijd waren voor de bus die ons in 20 minuten naar Eindhoven airport bracht. Daar hadden we zelfs nog tijd om lekkere broodjes van Alexandra buiten in het zonnetje te eten voordat we onze spullen konden inchecken.


De vlucht verliep zo goed, dat Hans de oxazepammetjes die wij hadden voorgeschreven (hij heeft een beetje vliegangst) niet nodig heeft gehad! We landden om half 1 op Tirana airport, konden bijna direct de tassen afhalen en na een belletje naar de autoverhuur kwam die ons meteen ophalen. Hun kantoortje zat op 5 minuten rijden van het vliegveld; daar stonden we wel een behoorlijke tijd buiten in de heiige zon maar we kregen wel allemaal gratis lekkere koffie.

Mich had de auto geupgrade van een Nissan Micra (is net zo klein als hij klinkt) naar een “Fiat Punto of vergelijkbaar”, maar dat bleek een hele luxe, net nieuwe (5000km op de teller), SUV-achtige, maagdelijk witte Hyundai Venue! Daarbij kregen we wel de waarschuwing NIET van het asfalt af te gaan. Dus ook als de laatste kilometers van een weg overgingen in steen-achtige ondergrond, NIET het ASFALT AF.

We knikten braaf ja en amen, toen mocht ik aftrappen als bestuurder. We reden noordelijk en maakten een eerste (tussen)stop in het plaatsje Lezhë voor lunch bij Bistro Serrani. Wat een kennismaking met Albanië: gezellig terras, overheerlijk eten, supervriendelijke bediening en de prijzen zijn bijna nóg vriendelijker!

Helemaal blij reden we door naar ons hotel in Shkoder. Na een power nap, opfrissen en een kopje koffie gingen we de stad in. We verkenden dé leuke voetgangsers/toeristen straat en vonden het Albanese eettentje wat Mich had uitgekozen met behulp van een echte fysieke, ouderwetse reisgids. We hadden nog geen idee wat al die gerechten precies inhielden, dus bestelden de ‘mixed plate’ met daarop een proeverij van alles wat er op het menu stond. Dit was ook weer ongelofelijk lekker: gegrilde groenten uit de oven, een gevulde groene paprika, een soort gehaktballen, moussaka, byrek (bladerdeegtaartje) met pompoen, cottage cheese-paprika spread uit de oven, versgebakken brood… En als toetje baklava!