Oh wat waren we aan vakantie toe, en wat hadden we uitgekeken naar deze exotische familiebackpacktrip!

Voor de verandering vertrokken de Zijpenkinderen heel orderlijk op vakantie dit jaar: Karel en Evelien als eersten op vrijdag, op zaterdag waren Bette en Rik aan de beurt, en zondag mochten Mich en ik dan eindelijk! Dat had te maken met de prijzen van de vliegtickets, maar het kwam ook goed uit om wat extra tijd te hebben voor vertrek na een drukke (werk)week. Bovendien hadden we zaterdag een bruiloft van een collega van Mich, wat op een prachtige locatie was in Breukelen.

We waren vooral een tijdje bezig geweest met het huis aan kant maken, want Mich z’n broer en zijn vriendin passen de komende drie weken op de meiden en ons huis. Om 12u was het backpack inpakken aan de beurt, om 13u stapten we op de trein naar Schiphol. We vlogen eerst in 6u naar Doha, daar hadden we een overstap van 8u die we in een ‘quiet room’ doorbrachten. Die ruimte deed zijn naam geen eer aan, maar gelukkig waren we door Bet en Rik gewaarschuwd om dekentjes mee te nemen uit het vliegtuig zodat we op z’n minst warm in de herrie lagen. De tweede vlucht duurde 10 uur, het ging eigenlijk best vlot. Lekkere maaltijden en leuke films (Top Gun Maverick, Mr. Malcom’s list) maken een groot verschil! Na ruim 36 uur reizen kwamen we om half 2 ’s nachts in ons hotel aan, dezelfde als waar Bette en Rik een etmaal voor ons waren ingecheckt. Die waren ’s ochtends alweer vertrokken naar Nusa Penida, en wij gingen ze achterna.

De volgende ochtend meldden we ons om half 9 voor ontbijt en kregen een lekkere omelet met rijst. De taxi-chauffeur van de vorige avond pikte ons weer op en zette ons af bij de boot naar Nusa Penida. Letterlijk en figuurlijk afzetten, want we hebben 2x zoveel betaald voor de boottickets als wat nodig was geweest… maar goed, we waren wel lekker op tijd en het verliep allemaal soepel. De boot was warm en snel, en daarna brachten vriendelijke motortaxi’s ons naar de RR cottage. Zie het paradijsje hieronder! Bette en Rik verblijven hier ook, maar waren al het oosten van het eiland aan het verkennen.

We werden verwelkomd door een heel aardige dame die ons direct koffie bracht en een huurscooter voor ons regelde. Ze vroeg ook naar onze familie, Henry? We moesten even nadenken, maar daarmee bedoelde ze natuurlijk Hendrik, ons beter bekend als Rik! ;) Na het kopje koffie was de scooter al geleverd en konden we zelf ook op pad. We wilden naar het zuiden rijden, naar de Peguyagan waterval, want dat was ook met middagprogramma voor B&R. Toen we bijna bij onze bestemming waren kwamen we een leuk lunchtentje tegen. Terwijl we op ons eten zaten te wachten, hoorde ik een heel herkenbare stem. Kwam Bette in volle vaart voorbij gereden, met Rik achterop! Zo grappig om elkaar aan de andere kant van de wereld zo tegen te komen.

Leuk lunchtentje

Na een lekkere lunch, waarbij we per ongeluk patat hadden besteld (crispy potatoes… we hadden het kunnen bedenken), liepen we samen de laatste 100m naar het beginpunt van de waterval. De dame van het restaurant had ons gewaarschuwd dat het geld kostte om daar onze scooter te parkeren en dat we die prima bij haar konden laten staan. Bij de ingang van de waterval moesten we allemaal (zelfs Rik en Mich!) een sarong ‘huren’  voor een klein bedrag, omdat we naar een heiligdom gingen.

De wandeling was zo’n 30 min naar beneden over behoorlijk steile treden en spannende trappen, maar met fantastisch uitzicht: in de zee onder ons zwommen schildpadden en pijltroggen!

Bij het einde beneden aangekomen was er een soort tempeltje wat niet veel voorstelde, maar de waterval eindigde in uit rots gehakte zwembadjes waar je in mocht baden. Het was een soort natuurlijke infinity pool, en bij flinke goven voelde je de spray van het zeewater! We hebben hier heerlijk afgekoeld, en er was verder geen enkele andere toerist, heerlijk.

Linksonder het badje, rechts de grote goven die op ons af kwamen

Toen kwam de tocht omhoog weer. Tja, dat was zweten en doorzetten, dus daarna hadden we weer een koud drankje verdiend bij de vriendelijke dame van ons lunch tentje. Die kwam ons toen ook nog gratis bananen brengen, zo lief! In optocht reden we met de scooters terug naar de cottage, waar we nog even een duik in het zwembad namen. Daarna liepen we een kleine 10 min naar het “Streetfood” restaurantje, waar we heerlijke tempeh satay en groentecurry aten. Nu zitten we lekker te bloggen en te lezen op de veranda. En dat was nog maar de eerste dag…