Een laatste middag en avond in de hoofdstad, als afsluiting van onze vakantie!

Na dat topontbijt in Himarë reden we naar de hoofdstad Tirana. We reden een andere route (eerst nog stukje langs de kust naar het zuiden) en keken weer onze ogen uit. De kustlijn, de bergen en de begroeiing zijn zó mooi! Het stikt hier bijvoorbeeld van de oleanders, die iedere berm opvrolijken.

Halverwege deden we koffie langs de snelweg (4 espresso’s voor €3) en daarna kroop ik achter het stuur. Het werd naarmate we Tirana naderden al wat drukker op de weg, maar… het verkeer in Tirana zelf sloeg echt alles. Wat een chaos! Het was niet alleen druk, maar het waren vooral de bijdehante, asociale chauffeurs die het heel erg intensief maakten. En dan waren er ook nog fietsers, steppers en voetgangers die overal tussendoor piepten. Mich had een parkeergarage midden in de stad uitgezocht, onder het centrale Skanderberg plein. Terwijl ik reed zat ik goed in mijn concentratie; toen wij ongeschonden aankwamen was ik erg opgelucht.

We zochten meteen een lunchplekje en kwamen uit bij een truffelrestaurant. Klinkt duur, viel best mee, was lekker! We hadden het allemaal nodig om eventjes bij te komen van de hectiek uit de auto. Daarna hebben we wat bezienswaardigheden bezichtigd, waaronder een gigantische piramide. Er was ook een mooie kerk met heuse kerk-shop (net als een museumshop!) en we hebben het voorportaal van het BunkArt museum bekeken. We hadden niet genoeg geld over om naar binnen te gaan, maar dit was ook al mooi. Hierna mocht Mich mocht zich aan het drukke verkeer wagen; hij pakte de assertiviteit van de Albaniërs goed op. In het hotel mochten H&A de mooie kamer met balkon aan de voorzijde hebben, want ik ging toch een tukkie doen. Ik was kapot!

Eenmaal geslapen en gedoucht voelde ik me zoveel beter dat ik wel weer achter het stuur durfde te stappen. Hans en Alexandra bleven lekker op het balkon zitten in de zon, terwijl Mich en ik nog “even” gingen tanken en broodjes halen voor de volgende ochtend in het vliegtuig. Dat hadden we natuurlijk zwaar onderschat… na een doolhof van éénrichtingsverkeer-straatjes te hebben overwonnen, was het verkeer nog net zo druk! Vervolgens konden we bij het tankstation niet pinnen, dus moesten we doorrijden naar een plek met pinautomaten. Daar in de buurt parkeerde ik tegen de richting in op een taxi-standplaats, met klamme handjes en alarmlichten aan wachtend tot Mich weer uit de drukte zou opdoemen. Dat duurde gelukkig maar een minuut of 10, daarna mocht in weer keren en terugrijden naar het tankstation. Toen wij daar met onze google maps in de weer waren, wilde het mannetje van het tankstation graag helpen. Ons Albanees en zijn Engels waren niet toereikend, maar hij riep een toevallige voorbijganger erbij die wél Engels sprak en ons heel vriendelijk hielp! Zo konden we ook inkopen doen bij de bakker en de supermarkt. Wat trouwens heel bizar was, was dat sommige wegen nu deels waren veranderd in parkeerplaatsen! De middelste twee rijstroken werden gebruikt om te fileparkeren, de buitenste twee rijstroken om te rijden. Blijkbaar is er een dusdanige disbalans in auto’s en parkeerplaatsen dat dat ’s avonds nodig is?

Dat frisgedouchte was er na deze onderneming wel weer af, ik was blij dat het loopje van het hotel naar restaurant lekker verfrissend (oftewel: koud) was. We hadden een pizzeria uitgezocht, die een enorm uitgebreide kaart bleek te hebben. Gelukkig hadden we allemaal een goede keuze gemaakt, de pizza’s waren ook enorm én lekker! Ik hield drie punten over, die ik mee mocht nemen in een aluminiumfolie. Terug in het hotel nog de laatste dingen inpakken, broodjes smeren en op tijd naar bed, want de wekker stond alweer om…

4.00u. Ja, dat heb je met een vlucht om 6.50u. Maar het verkeer was toen lekker rustig! We leverden de auto in en liepen naar het vliegveld. Daar ging alles soepel, de vlucht was rustig, we hadden (meer dan) genoeg eten en de landing was zacht. En toen waren we alweer in Nederland! De bagage lag al bijna direct op de band, we hadden nog tijd voor koffie van de AH to go, waren ruim op tijd voor de bus en de auto stond nog ongeschonden op de P&R. We kwamen om 12u aan in Amsterdam en deden een laatste kopje koffie met Hans en Alexandra, terwijl de kattenmeiden heel blij waren om weer gezelschap te hebben. Met de lunch konden we nog nagenieten van Albanese pizza en byrek. Wat een heerlijke, verrassende en prachtige vakantie was dit!