Rio Lagartos & Las Coloradas

Vanaf Vallodolid gezien maakten we een uitstapje naar de noord-kust, om roze vogels en roze zoutmeren te zien.

On the road & Hubiku cenote

Zondag 14 november

We hadden een hip ontbijttentje in Valladolid uitgezocht, maar we bleken niet de enigen – het zat vol. Het restaurantje Nena Nena lag gelukkig dichtbij. Daar hadden ze geen koffie, maar wel Mexicaans eten “met een moderne twist”. We deelden de Mexicaanse variant van ravioli en een tostada met een gevulde paprika. Beiden erg lekker! We scoorden nog even een ijskoffie en stapten in de auto naar onze eerste bestemming, de Hubiku cenote. Deze scheen wat rustiger te zijn, maar lag vooral precies op de route dus leek ons leuk om mee te pakken.

Het is wel grappig hoe ze het hier overal verschillend aanpakken bij cenotes. De eerste twee die we bezochten waren rustig, lekker “origineel”. De derde was Oxman en een soort hippe hang-out, en deze Hubiku cenote paste ook wat meer in de laatste categorie. Er was een park omheen aangelegd, er stonden food stalletjes, een speciale instagram-foto-plek (hoe heet dat?), overal hingen vlaggetjes… Gelukkig was het rustig, dus de sfeer was gezellig! En een voordeel aan de grootste aanpak is dat er hele goede toiletten en omkleedmogelijkheden zijn, altijd fijn.

Frisgedoucht (dat moet altijd) liepen we de trap af naar de cenote, die zich in een soort grot bevond. Er is één gat in het dak waar licht doorheen komt, dat heeft een heel mooi effect! Coole foto he? We hebben er beiden wel even geduld voor moeten hebben ;)

Omgekleed en wel stapten we weer in de auto voor een minuut of 10, want toen kwamen we al bij onze volgende onderweg-bestemming aan. De ruïnes van Ek Balam! Blijkbaar zijn die fantastisch, want de toegangsprijzen waren dat ook… Het was bijna even duur als Chichen Itza, dus ruim €20 per persoon. Daar hadden we niet op gerekend en vooral geen zin in. Ik had verwacht dat het gewoon wat opgestapele stenen waren die we in 20 minuutjes wel gezien zouden hebben. We maakten dus rechtsomkeert, we vonden het allebei niet de moeite waard. Wel reden we nog even door het dorpje Ek Balam zelf, wat volgens de reisgids een typisch Maya dorpje was. Eigenlijk was er niet veel typisch te zien, behalve dat het ruim opgezet was en dat er werd “geleefd”? (betekent: het was wat  rommelig). We kochten wat koekjes bij een verbaasde winkeleigenaar en reden weer verder. De volgende halte was de grotere stad Tizimin, en het was lunchtijd. We aten daar bij het onbescheiden restaurant Tres Reyes, zie de foto. Het eten (poc chuc klassiek met varkensvlees voor Mich, met kip voor mij) was ook érg lekker, maar of het het beste ter wereld was…?

Het was daarna nog een flink stukje rijden naar het dorpje Rio Lagartos, maar we hadden een leuk muziekje aan dus we vonden het totaal niet erg. We kwamen rond 4 uur aan bij het hotel, Posada Mercy Inn. De kamer was netjes en ruim en Mercy herself boekte ons meteen in voor het ontbijt en de boottour de volgende ochtend. Efficiënt. We hebben toen lekker langs de boulevard gewandeld en op een heerlijk terras aan het water ceviche gegeten en samen een flesje wijn gedronken.

 

ROZE

Maandag 15 november

Om 7.15u waren we ingeroosterd voor het ontbijt, want om 8.00u vertrok onze boottour. Nu snapten we pas écht waar de negatieve feedback op booking.com over ging, namelijk het plastic gebruik. Het leek wel een vliegtuig-ontbijtje! Twee porties scrambled eggs in aparte plastic bakjes, twee apart verpaktje yoghurtjes, twee wegwerpbekertjes, twee bananen in één plastic zakje (hier had ze dan op bespaard). Alles smaakte matig, maar was wel handig mee te nemen ;).

De boottour over de lagune (de RiA Lagartos) was lekker ontspannend. We zaten in een klein bootje met 4 andere toeristen en een Spaanse kapitein, dus uitleg was er niet maar dat was ook niet echt nodig. Lagartos betekent alligator, maar er zitten hier juist krokodillen – waarvan we een kleintje hebben gezien! Verder hebben we een aantal prachtige flamingo’s gezien. Bij de prijs inbegrepen was ook een modderbad zoals de Maya’s dat deden, wat eigenlijk gewoon klei vanuit de lagune is. Ik heb wat op mijn gezicht gesmeerd, zoals een maskertje. Vervolgens voeren we naar een strandje, waar we konden zwemmen en het eraf konden spoelen. Het was niet per se een idyllische plek dus we hadden het na een kwartiertje wel weer gezien.

Eenmaal terug om 10.45u hebben we gauw uitgecheckt, want we hadden nog wel een aardige planning voor de boeg. We hadden eigenlijk verwacht dat Las Coloradas bij de tour zou zitten, maar nu dat niet zo was wilden we er zelf nog heen. Daarna was het nog ruim 3,5u rijden naar onze volgende bestemming.

Het was ongeveer 20 minuutjes rijden naar Las Coloradas. Dat zijn zoutmeren met speciale bacteriën erin die het water zuiveren, én daarbij een hele leuke kleur geven: roze! Je kon er natuurlijk speciale entree en een gids bij kopen, maar vanaf de rand zagen wij eigenlijk ook al genoeg. Het maakte heel veel uit met wat voor hoek je naar het water keek, hoe de wind stond, hoeveel zonlicht er was, et cetera. Op de foto lijkt het nog rozer dan dat het in het echt was!

Hierna hebben we flink doorgereden naar onze volgende bestemming, Playa del Carmen. Onderweg haalden we “lunch” bij een bakkertje (worstenbroodjes! en koekjes) en koffie bij een verrassend hip glazen huisje. We kwamen rond half 7 aan in Playa, zoals iedereen het gemakshalve noemt. Hier hadden we een wat ruimere kamer geboekt voor 5 nachten, want we gingen hier de duikcursus doen en wilden dan ook een beetje zelf kunnen koken.

Verwachtingsvol liepen we de kamer in. De slaap- en badkamer zagen er op het eerste gezicht netjes uit, maar we waren vooral benieuwd naar het keuken-gedeelte wat er op de foto’s echt leuk uit had gezien. We probeerden dus de deur in de slaapkamer, maar die was op slot! Toen we vervolgens een kastdeur van de kastenwand opentrokken, bleek zich daar het kleinste keukentje ter wereld te bevinden! Het was wel knap hoor, 2 elektrische pitjes, een mini koelkastje, een magnetronnetje, wat servies en bestek én een koffieapparaatje op zo’n 50cm. Eerst overheerste verbazing, vervolgens sloeg het om in verontwaardiging. De kamer die we volgens booking.com hadden uitgekozen zou 45m2 zijn, dit was nog niet eens de helft! En dan dat keukentje, dat moest een grap zijn.

We zijn direct gaan vragen hoe het zat. Het meisje van de receptie verontschuldigde zich, maar de twee kamers die aan de beschrijving voldeden waren al volgeboekt. Ze ging kijken wat ze voor ons kon doen…

Hangry liepen we naar het restaurantje om de hoek dat we hadden uitgezocht. Ze waren erg vriendelijk, Michel had een paar verschillende hele lekkere taco’s, ik had de groenten-burrito die matig was. Er is trouwens een uur tijdsverschil tussen de staten Yucatan en Quintana Roo, waar Playa in ligt, dus het was hier al een uur later. We gingen dus maar gauw naar bed, want we moesten ook een uur “eerder” opstaan voor de duikcursus… spannend!