Puerto Escondido

Surfers’ paradise.

Dag 1

donderdag 21 oktober

Rond 8.00u arriveerde de bus in Puerto Escondido, de hele reis was heel bochtig verlopen en we hadden niet optimaal geslapen. We dachten dat de stoelen rechts voorin de bus wel fijn waren, maar daar heb je juist minder beenruimte en veel licht van tegemoetkomende auto’s. Weer een leermomentje. Grappig was dat mijn studiegenootje en haar vriend ook nog eens achter ons bleken te zitten in de bus! Na aankomst scheidden onze wegen, wij gingen naar het hotel wat maar 5 minuutjes lopen was. We konden de kamer helaas nog niet in, maar wel omkleden en onze spullen achterlaten. Daarna liepen we alvast richting één van de stranden, Playa Carrizalillo. Onderweg kwamen we al langs allerlei leuke cafeetjes, we kozen voor El Cafecito. De service was heel snel en ik vond de French toast (wentelteefjes) best lekker met maple syrup, maar ze waren wel een beetje chagrijnig. We liepen verder naar het strand, daarvoor moet je een trap van 127 treden af (en later dus op…), daardoor heb je prachtig zicht op de baai.

Playa Carrizalillo is dé plek voor beginnende surfers, en we werden dan ook direct benaderd of we een surfles wilden. Daarvoor waren we een beetje te gammel, dus we hebben lekker op het strand gelegen, naar de surfers gekeken, gezwommen, boekje lezen en misschien wel een klein slaapje gedaan.

Toen we een beetje oververhit raakten gingen een koffietje drinken en heeft Mich Feyenoord gekeken (tegen Union Berlin, 3-1 gewonnen!). Zijn telefoon was toen leeg. Op goed geluk liepen we daarna door het centrum naar het grote strand, Playa Zicatela. We waren op zoek naar een toeristenkiosk met informatie over tours, maar zonder internet lukte dat niet. Het strand was wel mooi maar erg warm, dus tegen drieën namen we een taxi terug naar het hotel zodat we lekker de kamer in konden. Daar hebben we gedoucht en een dutje gedaan, toen waren we er weer een beetje. We liepen naar restaurantje El Sultan, waar we een lekkere Libanese combi-schotel deelden. Daarna trokken we ons wijselijk terug op de kamer.

Dag 2

vrijdag 22 oktober

We wilden vandaag wel eens surfen! Schuin tegenover het hotel had ik een leuk tentje gezien, Sabrosito, met goede reviews op Google. Het leek ons efficiënt om niet eindeloos op zoek te hoeven gaan en Mexicaans eten is doorgaans redelijk snel klaar. Het bleek ook echt een schattig tentje met hele vriendelijke mensen en lekker eten, alleen duurde het allemaal wat langer dan gehoopt. Het lopen in de hitte van de dag ervoor was ons niet zo goed bevallen, dus we zochten een fietsverhuur. Toen ik dat intikte op Google maps bleek er 2 huizen naast het restaurantje een scooter verhuur te zitten – nog beter. Het mannetje (Roberto) had er op dat moment even geen staan, maar er zou er met een kwartiertje een geretourneerd worden worden. Toen we na 20 minuten terugkwamen was die er helaas nog niet, gelukkig kwam de vorige huurder na nog 15 minuten aanrijden en konden wij hem toen direct meenemen. We reden naar het Playa Carrizalillo, eindelijk surfen! Er was ons aangeraden om les te nemen, maar dat is best prijzig dus we wilden eerst zelf wel eens kijken hoever we kwamen. Dat bleek niet ver. Ik heb in die 1,5u dat we er lagen niet één golf gepakt, het was zo moeilijk! Elke keer peddelde ik en peddelde ik, maar het lukte geen enkele keer en bij Mich ook niet. Het is hier een heel steil aflopend strand; de golven waar je op kunt surfen zijn op ongeveer 50m vanaf het strand en zijn dan soms al best groot.

We waren hierna een beetje teleurgesteld en moe. We hebben nog wat gelezen op het strand en weer wat gerust op de kamer, daarna gingen we op de scooter op verkenning naar de andere hotspot van Puerto: La Punta. Dit is voor ons gezien het verste uiteinde van Playa Zicatela, daar is een straat waar veel gebeurt (hotels, winkels, bars) en is ook een surfers hotspot. Eerst aten we nog een burger bij Alaburger (niet heel speciaal), daarna gingen we kijken of wij nog wat wilden surfen. Mich wilde wel, maar ik was echt kapot van die morgen en het zag er behoorlijk intens/druk uit in het water, dus we hebben lekker zitten kijken en lezen. Toen het donker werd zochten we een leuk barretje uit voor een cocktail en een tostada’tje. Weer op tijd naar bed, want de volgende ochtend diende de volgende tour zich weer aan.

Dag 3

zaterdag 23 oktober

Opnieuw een vroeg-oppertje dus, maar onze geplande dolfijnentour viel in het water door een tropische storm! Het regende echt gigantisch hard en bleef maar doorgaan, dus we dachten de ergste regen af te wachten op de hotelkamer (halfuurtje extra slaap). Toen we uiteindelijk met de scooter op pad wilden gaan, bleken A) wij toch al binnen 1 minuut doorweekt en B) ook de scooter was niet tegen al dat water bestand, de bougie was verzopen! (?) Ons scooter mannetje was er op dat moment niet, dus we liepen eerst maar naar het tentje Casa Losodeli voor ontbijt. Het regende nog steeds lachwekkend hard en de straten waren een soort rivieren, gelukkig was het niet koud.

Bij Casa Losodeli hebben we lekker gezeten, ze hadden goede koffie, goed eitje voor Michen een smoothie-bowl voor mij. Daarna probeerden we Scooterman Roberto opnieuw, nu was hij er gelukkig wel en we kregen een andere scooter mee. Het was nu een stuk droger, eigenlijk perfect weer om te surfen! We namen les, ieder met een eigen instructeur. Die geven een soort militaire instructies: relax, relax more, lay down, paddle, paddle hard, paddle harder, etc; en op het moment supreme geven ze je surfplank een cruciale duw waardoor je de golf kan pakken. Mijn leraar was niet per se onaardig, maar gewoon net niet zo leuk in omgang, een beetje bot. Wél heb ik veel golven gepakt, we begonnen bij een makkelijker stuk en daarna gingen we naar de grotere golven. Dat was een stuk lastiger en ik was dan ook helemaal uitgeput toen we na een uurtje klaar waren. Ik kon mijn armen nauwelijks meer optillen. Na de les hebben we lekker strandbedjes gehuurd, gelezen, een kokosnoot gedronken + gegeten, en ik heb gezellig gebeld met pap-mam-Bet-Ka. Daarna gingen we nog even per scooter andere kleine strandjes in de buurt verkennen (Playa Angelito en Playa Manzanillo). Terug in het hotel maakten we ons klaar voor een chic diner, helaas bleek dat restaurant al helemaal vol toen we er aankwamen. Gelukkig had een restaurantje dat er praktisch naast zat, El Nene, plek genoeg. Het lekkerst waren de “Baja” taco’s met een soort vissticks, kool en wortel, maar de panna cotta als toetje was ook erg goed.

Dag 4

zondag 24 oktober

We hadden Captain Carlos van Tequila Boat – top bedrijfsnaam – nog een kans gegeven voor de dolfijnentour, en gelukkig maar! Wat een ervaring was dit. We vertrokken met de boot vanaf het kleinere Playa Angelito, waar we toevallig de vorige dag al even waren gaan kijken. Hier liggen alle (vissers) boten gewoon op het strand, en als een boot het water in moet worden alle aanwezige mannen opgetrommeld om de boot het water in te sleuren. Mich mocht dus ook bij een paar andere boten helpen duwen, leuk dat ze ook toeristen daarvoor vragen!

De tour was met 3 andere meiden: 2 Nederlandse (Amsterdam zelfs) en 1 meisje uit Colombia. Al nadat we een kwartier aan het varen waren zag Mich iets in het water, wat niet één, maar zelfs twee schildpadden bleken… Aan het paren! Goed begin van de dag. Daarna waren we best een poosje aan het varen, terwijl Captain Carlos om de minuut met iemand aan de telefoon was om met met z’n collega’s te bespreken of ze al iets gespot hadden. Ik begon mijn verwachtingen al een beetje temperen, dat het ook goed was als we geen dolfijntje zagen, we hadden immers de schildpadden al gezien. Maar toen! Waren we er opeens! Je moest goed opletten, maar dan zag je overal om je heen vinnetjes en ruggen boven water, en een paar keer sprong er één vliegensvlug door de lucht. Deze soort dolfijnen was de “spotted” vanwege witte stippen op de rug, Carlos schatte dat er wel zo’n 500 waren.

Toen voer hij een stukje verder, want hij had gehoord dat daar een andere soort te zien was. Deze waren wat groter, en misschien een stuk of 50. Tot slot vroeg hij of we nóg een soort wilden zien; ik twijfelde want mijn zeeziekte speelde behoorlijk op, maar de rest van de boot wilde wel dus ik liet het maar gebeuren. En toen… Waren ze overal. Dit was het sport “spinners” of “tumblers”, en deze sprongen inderdaad overal om ons heen! Carlos dacht dat dit wel een groep van duizend dolfijnen was. We mochten nu ook met snorkel in het water, een touw vasthoudend terwijl de boot langzaam verder voer. Dit was echt fantastisch, je zwom midden tussen de dolfijnen. Om een van de Nederlandse meisjes te quoten “ik voelde me zelf een dolfijn!”. Ook als je voor de boot zat, kon je ze direct onder je zien zwemmen. Het voelde heel onwerkelijk en super bijzonder.

Toch was ik ook blij toen we eenmaal terug waren wegens de honger en de misselijkheid. We ontbeten bij een restaurantje op het strand, Mich met een hele vis en ik met gepaneerde garnalen. Wat Mexico toch met je doet.

Daarna weer terug naar het hotel, even bijkomen. ’s Middags wilden we weer surfen, dit keer wilde ik dat bij La Punta (ander strand) proberen. Maar eerst had ik nog trek, dus aten we onderweg een broodje bij een vegan restaurant. Helaas bleken ze nogal traag en de broodjes niet zo speciaal. Toen we daar eenmaal klaar waren en bij het strand aan kwamen was het al bijna half 6, dus te laat voor een surfles en te druk in het water om er zelf nog wat van te maken… Dus hebben we maar weer wat gerelaxed en naar de surfers in het water gekeken, ook altijd fascinerend. Heel leuk is hoe dit strand tegen 18.00u juist heel druk wordt, omdat het dan een heerlijke temperatuur is!

Op de terugweg naar het hotel hebben we nog wat winkeltjes bekeken, ik was (ben) op zoek naar een extra badpak of bikini want ik heb er in een vlaag van verstandsverbijstering slechts één ingepakt. Helaas niet geslaagd, maar wel broodjes voor de volgende ochtend gehaald bij een bakkertje en later bier+chippies als avondeten voor op de hotelkamer.

Dag 5

maandag 25 oktober

Tours: Early birds, struggling turtles & shiny swimmers. Hierover volgt een aparte blog post!

Dag 6

dinsdag 26 oktober

Ons laatste dagje hier, met nog een redelijk drukke planning: uitslapen, ontbijten, surfen, was regelen, inpakken, omkleden… Klinkt makkelijk, maar op reis gaat dat toch altijd anders.

Na al die dagen vroeg op sliepen we nu heerlijk uit tot 9.15u. Dat was direct een beetje lastig, want we wilden nog surfen ’s ochtends maar moesten ook vóór 12 uur uitchecken. En dan heb je natuurlijk nog de ontbijtkwestie: ik ben gewoon net een machientje dat je iedere dag opnieuw moet opstarten. Je krijg mij niet aan de praat zonder er eerst brandstof in te hebben gedaan, dus al helemaal niet in het water, op een surfplank, prestaties leveren. Mich en ik hadden ook verschillende ideeën over een praktische planning van die dag. Ik stelde voor nu even snel onze tassen te pakken, zodat we niet vóór 12u nog heen en weer hoefden. Die tassen mochten we daarna ook bij de receptie laten staan. Mich wilde gewoon zo snel mogelijk op pad om te surfen, niet treuzelen. Ik ging uiteindelijk overstag, dus liepen we zo snel mogelijk naar het strand, haalden broodjes + koffie to go, en aten dat snel op. Toen we bij de surfplankverhuur kwamen, zei de leraar van de dag ervoor echter dat we het beste 1-2 uur konden wachten omdat het nu heel erg druk was en de golven niet goed waren… Omdat het moordend heet was en we met de tijd zaten, namen we maar een taxi terug naar het hotel, pakten onze spullen, en namen weer een taxi terug naar het strand. We hebben weer surfplanken gehuurd, want je moet het op een gegeven moment toch ook zelf een beetje gaan doen. Het was nog steeds erg lastig, erg druk, en niet heel veel golven, maar het ging al wat beter. Mich had meteen de eerste de beste grote golf te pakken, daarna was het naar eigen zeggen matig. Ik heb zelf op het laatst één echt goede golf gepakt, doordat onze eerste leraar me nog even een zetje gaf. Was ‘ie toch nog wel aardig ;)

Daarna weer lekker een paar uur op een strandbedje gelegen, tot het tijd was om ons klaar te maken voor vertrek. We lieten ons door de taxi on het centrum afzetten om onze was op te halen, wat boodschapjes te doen en een paar taco’s te eten bij een straattentje. Vervolgens hebben we ons bij het hotel opgefrist met behulp van de buiten-douche, tot het tijd was om naar de bushalte te gaan. Ivm aanhoudende extreme hitte namen we lekker weer een taxi. Hoewel het maar 5 minuten lopen was, wilden we onze pas verworden frisheid behouden, en de taxi’s kosten hier toch maar 30 pesos per ritje. Alleen was dit taxiritje uiteindelijk niet zo fijn… Toen ik ging zitten voelde ik al iets in mijn bil prikken, maar het leer van de zitting was een beetje stuk dus ik dacht dat dat het was. Toen ik verschoof werd het echter erger, en toen ik aan mijn bil voelde, voelde ik onder de stof van mijn jurk “iets”. Ik frommelde het een beetje eronder vandaan, toen bleek het een soort grote groene kever! Op zich niet zo erg, maar mijn bil begon steeds meer te steken en te branden en pijn te doen. Ik kon er gewoon niet meer op zitten, dit is denk ik hoe een wespensteek moet voelen.

Bij de bus terminal sprong ik uit de taxi, blij dat ik niet meer hoefde te zitten, maar we hadden wél nog een busrit van 13u voor de boeg… In de toiletten ben ik gaan kijken naar mijn bil, en inderdaad zaten er 3 soort gele vlekjes waar het beestje me geprikt of gebeten had. Ik was echt even in paniek, maar gelukkig werd het na een minuut of 20 en 2 paracetamol ietsje minder, en ook tijdens de busrit nam de pijn geleidelijk af tot ik het na een uur of 6 nauwelijks meer voelde. Pfff.

Ook naar aan de busrit was dat we ons een beetje hadden verkeken op de eetsituatie. We hadden honger. De chippies gingen er goed in, maar wat waren we blij met het meisje dat ons bij een volgende stop een broodje en een bakje gelatine kwam verkopen! We hebben de hele busrit trouwens fantastisch geslapen, van 9 uur ’s avonds tot 7 uur ’s ochtends, met alleen een onderbreking om 4 uur ’s nachts voor toiletpauze en nog een broodje. De vlucht terug wordt nog afzien vergeleken met het comfort dat we in deze bussen hebben…