Het waren hele fijne dagen op Peperpot. Het hotel is niet overdreven luxe, maar het voelde vooral extravagant vergeleken met hoe het in de jungle was geweest!

 

Het begon al met een ontbijtbuffet. Geen WPJ meer, maar verschillende broodjes, vers fruit, pannenkoekjes, sapjes, ongelimiteerde lekkere koffie… Daarna niet één ongemakkelijke zitplaats maar keuze uit een lekkere stoel in het restaurant, een ligbedje bij het zwembad of een hangmat op de veranda. Toen we bij het zwembad neerstreken, hadden we de zware taak om uit te kiezen welke cocktail het lekkerst zou zijn. Voor de snacks waagden we ons niet aan kiezen, en bestelden we de borrelplank. Dat bleek een beetje teveel van het goede, er zat veel meer op dan we verwacht hadden! De dag was net zo lui als dat hij nu klinkt ;) maar aan het eind van de middag hebben we nog een rondje gelopen en verschillende leuke vogels en aapjes gezien. ’s Avonds aten we weer in het restaurant, een wat lichtere maaltijd en we sloegen het toetje over deze keer.

Vrijdag huurden we een lekker degelijke Nederlandse fiets bij het hotel om door het Peperpot Nature Park te fietsen. Daar hebben we een paar hele bijzondere vogels gezien! Onder andere een black throated trogon en een Potoo. Die laatste is heel apart, we wisten niet eerst of het een tak of een vogel was. Dat schijnen meer mensen te hebben, hij is berucht slecht te spotten. Zo knap van Mich, die ziet echt alles! Het is een nachtvogel die overdag hoog in de boom stilzit. Verder hebben we hele groepen aapjes van super dichtbij gezien, dat waren echt schatjes.

Toen we door het park heen waren gefietst, was het plan om een rondje door heel Meerzorg te fietsen. Op de kaart leek het wel mee te vallen met de kilometers. Maar het schoot maar niet op met die eerste weg waar we aan begonnen. Die was bovendien nogal druk, en er was weinig te zien. In het eerste plaatste dat we tegenkwamen stopten we om te lunchen en zijn daarna weer omgekeerd. Toen we terugkwamen op Peperpot hadden we 30km gefietst, en dat zou nog maar 1/5 zijn geweest van het rondje dat we initieel van plan waren! Nu konden we tenminste prosecco drinken bij het zwembad, op onze laatste middag samen… Het was die dagen best moeilijk om niet teveel aan het dreigende afscheid te denken, maar het moest er natuurlijk toch van komen. Zaterdagochtend waren we onze spullen aan het inpakken, toen ik nog met een verrassing kreeg: een kaartje van Lotte voor mijn verjaardag! Had hij me op die dag moeten geven (oeps), maar Lotte heeft op dinsdagmiddag 28 juni een verrassing voor me in petto! Mich kwam er ook op dat moment pas achter dat hij zijn fietshelm in Apoera in de boot had laten liggen, lekker handig. Gelukkig heb ik contact met iemand kunnen leggen, die gaat zorgen dat de helm een keer naar Nickerie komt.

Om 12u kwam Michel’s taxi. We gaven elkaar een héle stevige knuffel en toen kon ik alleen nog maar zwaaien… en huilen. Het meisje van de receptie kwam al gauw naar buiten gelopen en drukte me tegen zich aan om me te troosten, zo lief! Ze vertelde dat haar vriend in België woont en dat zij een paar keer per jaar een zelfde soort afscheid doormaken. Na even gebabbeld te hebben ging het alweer wat beter en ging ik in het restaurant zitten. Daar heb ik mezelf getroost met een Oreo-ijskoffie terwijl ik de blog bijwerkte. Om 15.00u stond ik weer bij de receptie, nu om zelf opgehaald te worden. De route was een beetje lastig, maar toen verschenen daar de fietsmannen en Lotte. Ze kwamen me ophalen voor een heus fietsweekend!

Weer alleen, met ijskoffie