Palenque

De ruïnes, de jungle en het stadje.

Dag 1

Dinsdag 2 november

Gelukkig waren we nu voorbereid op het vroege tijdstip, dus we zaten keurig klaar toen we om 4.10u werden opgehaald. De vorige avond waren we te laat om nog broodjes te kopen, gelukkig stonden er nog kleine zoetigheden beneden in de lobby van het hotel. Vandaag deden we de tour naar Palenque en twee watervallen, maar zonder de terugweg. Eigenlijk een tour en vervoer in één dus! En wat waren we daar blij mee, want het was me toch een eind rijden. Om 7.00u stopten we bij een wegrestaurant voor ontbijt, samen met 8 andere busjes van andere tourorganisaties die allemaal exact hetzelfde schema hadden. Ik wist niet goed wat ik van het ontbijtbuffet moest verwachten, maar eigenlijk vond ik het fantastisch. Je kreeg vers sap, koffie, thee, fruit, yoghurt, pannenkoekjes met maple syrup, gebakken ei, broodjes… alles zoveel je maar wilde en nog lekker ook, voor maar €4!

Daarna reden we verder naar de Agua Azul watervallen. Ja, alweer watervallen, maar deze waren over een lang traject, en ook erg mooi. We zijn een heel stuk stroomopwaarts gelopen en hebben lekker pootje gebaad.  Het was niet heel zonnig maar wel al erg vochtig, dus dit friste al lekker op. Er waren ook lekker veel souvenirkraampjes langs de kant, met alweer hele andere souvenirs dan ik eerder heb gezien – ja Marsha, dáárom moet je je slag slaan zodra je kunt ;). Ze verkochten zelfs écht goede koffie, dat hebben ze hier wel goed in de gaten.

Door naar de volgende waterval, Misol-Ha. Nog indrukwekkender, want dit was ook weer een hele ervaring. Deze komt van grote hoogte en je kunt er achterlangs lopen, waardoor je helemaal nat wordt van de spray. Ja, ik zit nu ook te denken waarom dat zo leuk is, maar ik denk door de echte 4D beleving. Het scheelt natuurlijk dat het overal aangenaam- tot onaangenaam-warm is, dus alle verkoeling is prettig. Ook was er nog een kleine grot in de rots achter de waterval, voor 5o cent extra konden we daar zo’n 25 meter in lopen in het donker maar met zaklamp, en dan zag je daarbinnen ook nog een apart watervalletje! En een paar vleermuisjes.

We hadden nu wel een beetje trek, alleen was er niet zoveel verkrijgbaar, dus kozen we maar voor ijsjes (een soort KitKat-magnum, erg lekker). Het was nog een uurtje rijden naar de ruïnes van Palenque, daar arriveerden we om half 2. We mochten als groep kiezen, eerst lunch of eerst de ruïnes. Ik was zéér voor de eerste optie, maar helaas was de rest van de groep dat niet. Vooruit, dan maar extra water drinken. Bij de ruïnes opteerden we voor de Engelse gids en belandden zo samen met de Zwitsers uit onze eigen tourgroep bij de rest van alle niet-Spaans-sprekenden van álle tours die er op dat moment waren. Daar zaten ook twee aardige Nederlandse jongens bij, die  duidelijker wat strakker georganiseerd zijn dan wij: ze vertelden dat ze nu een week in Mexico waren en nu al alle bestemmingen hadden aangetikt die wij ook hebben bezocht in 4 weken… (behalve Puerto Escondido). Vlot hoor.

De buschauffeur vertelde ons om 15.00u terug te zijn, dus we hadden 1,5u de tijd voor de tour. De gids, Rudy, vertelde duidelijk en geanimeerd over de tempels, hij had een heel boekje met extra plaatjes bij zich. Palenque betekent “plaats van veel bomen”, wat betekent dat er ook veel water was. Het werd gesticht rond 100 v. Chr. en werd rond 800 n. Chr. verlaten, waarschijnlijk omdat het te droog werd doordat er zoveel bomen gekapt waren. Het werd in de 18de eeuw ontdekt en de loop van de tijd zijn verschillende grote tempels uitgegraven, die nu te zien zijn. Maar in de jungle daaromheen zijn nog talloze bouwwerken die bijna volledig begroeid, en daardoor niet herkenbaar zijn!

We liepen eerst een stukje door de jungle samen met de gids om dat te aanschouwen. Het was heel gek om een heuvel op te lopen die eigenlijk geen heuvel was, maar dus een oude tempel. Het enige wat je ervan zag, waren een paar oude stenen die bij nadere inspectie inderdaad wel wat gerangschikt leken. Ook mochten we ergens een oud Maya-tunneltje door, dat paste voor de langste Nederlander maar nét – ik denk dat veel Mexicanen er niet doorheen passen.

Rudy vertelde ook leuk over de flaura en fauna:  de mahonieboom is het ‘goud van de jungle’; er was een boom met sap waarvan de Maya’s al kauwgum van maakten om hun tanden te poetsen; termieten kun je eten en smaken naar wortel (ja, hebben we getest).  We zagen 3 brulapen die zichzelf verraden toen ze vlak voor onze neus gingen plassen (ik dacht dat het ging regenen), en er vlogen macaws over maar die hebben we net gemist (Mich baalde).

Daarna was het tijd voor de tempels. We mochten er helaas niet op (COVID), maar Rudy had een boekje met extra plaatjes met zich mee om het nog wat levendiger te maken. Te zien was bijvoorbeeld het ritueel laten bloeden van de tong als offer, bah!

We hielden de tijd goed in de gaten, dus waren perfect om 15.00u weer terug. De rest, die een Spaanse gids hadden, helaas niet… we hebben 50 minuten op ze moeten wachten. Ze waren zeer verbaasd toen ze eindelijk bij het busje terugkwamen: “ojee, tijd niet in de gaten gehouden, we vertrouwden erop dat de gids dat wel zou doen. Maar we hebben het wel fantastisch gehad hoor!” Nou, ik had dus al honger, en ik wérd me hier toch chagrijnig van. Wij hadden ook een fantastische ervaring kunnen hebben als we een uur langer door de jungle hadden kunnen lopen, maar wij waren netjes en respectvol genoeg om een halve groep geen uur op ons laten wachten! Ik en het Zwitserse meisje hebben het ze goed laten weten, misschien een beetje teveel… Daarna bleven ze maar verontschuldigen. Hmpf.

Goed. Eten. Buffet. Redelijk smakelijk. Toen weer met het busje terug, voor ons godzijdank maar een klein stukje want ons geboekte hotel bevond zich aan de weg tussen de ruïnes en het stadje Palenque zelf. De “Cabaña Safari” had comfortabele hutjes, een zwembad en leuke loungeplekjes. Een snelle duik voordat het donker werd, daarna heb ik de hele avond aan mijn vorige blogpost gewerkt en Mich heeft lekker gelezen. Daarna was het tijd voor een zeer welverdiende nachtrust :)

 

Dag 2

Woensdag 3 november

Een regeldag. We wilden de dag erop de “echte” jungle in, want we zaten nu een beetje aan de rand. Daarvoor moesten we echter hoognodig een was doen. We liepen vanaf het hotel naar de hoofdweg, waar we een collectivo namen. Dit is een fenomeen wat bijna ieder land wel kent, in Malawi heette het een minibus. Het zijn een soort privé-busjes waar zo’n 12 mensen in passen, óf (en dat heb ik alleen hier gezien) een pick-up truck met achterin een stellage met bankjes en een soort tent eroverheen. Wij hadden dit keer optie twee, wat het best spannend maakte of we wel de goede kant op gingen omdat we niks van de omgeving konden zien. Gelukkig stopte de collectivo perfect in het centrum. We gaven onze was af, die gelukkig ’s middags om 17.00u al klaar kon zijn. Daarna ontbijt bij café De Yara, Michel had een ijskoffie (en hele traktatie) en de lokale tamales (maïs-cake-achtig), ik had lekker chilaquiles met salsa verde.

Toen was het tijd om daadwerkelijk een tour te gaan regelen. We liepen per ongeluk langs een toeristen-informatiepunt, wat nog nuttig bleek ook! De dame kon best goed Engels en gaf ons de foldertjes van 2 tourorganisaties, twee kaarten van zowel de stad Palenque als de regio Chiapas met daarop de jungle waar we heen wilden, en gaf informatie over hoe we daar zelf konden komen met collectivo’s. Nog niet geheel overtuigd of we dat zagen zitten, en gewoon geïnteresseerd in wat ze aanboden, gingen we langs de eerste tourorganisatie. Daar vertelden ze ons dat ze niet precies boden wat wij wilden (wandelen en overnachting in jungle-jungle-jungle), maar dat het héél makkelijk was om daar zelf met collectivo te komen en héél veilig. Ze benadrukten dat een stuk of 5 keer, waardoor A) ik me ging afvragen of het dan wel een avontuur was en B) ik moest denken aan de serie “24”, waarin ze zeggen dat je nooit iemand moet vertrouwen die benadrukt hoe veilig het wel niet is.

Maar eigenlijk klonk het zelf regelen wel precies als wat we wilden, dus besloten we daarvoor te gaan! Blij met een plan gingen we terug naar de ruïnes, want de vorige dag was het toch wel kort geweest en we hoopten zelf nog wat meer door de jungle te kunnen lopen. Helaas bleek veel van wat er nog aan ruïnes op de kaart stond, gesloten door COVID. We konden alleen opnieuw met een gids door de jungle lopen. Gelukkig was Rudy er weer, hij herkende ons en hij bood ons best een redelijke prijs voor een wandeltocht van 3 uur. Hoewel geanimeerd, vertelde hij precies dezelfde dingen als de vorige dag. Toen had ik al zo’n vermoeden, en nu bevestigde hij het, dat hij ingestudeerde grapjes heeft die hij iedere keer op nieuw vertelt (type Wolters). Eerste keer zijn ze erg leuk, tweede keer iets minder, maar vooruit.

De wandeling was niet echt uitdagend maar wel erg leuk: we liepen een stukje op blote voeten door een riviertje, bij een waterval heeft Mich een douche genomen (zijn achterste was in aanraking gekomen met wat modder), en we hebben door een heus eeuwenoud Maya-aquaduct gelopen! Dat vond ik nog best spannend, want er hingen behoorlijk veel vleermuizen aan het plafond, die langs je heen scheerden. Rudy heeft er een 5 minuten lang filmpje van gemaakt hoe we er aan de ene kant in gaan, en aan de andere kant uit. Stiekem zijn alle 5 minuten best leuk, want je krijgt een goede impressie van de hele wandeling, maar ik heb het in stukjes geknipt voor de blog.

We moesten wel weer om 17.00u in de stad zijn om de was op te halen, dat redden we gelukkig precies. Daarna deden we bij Jade Café een drankje en dachten we een snack te delen, maar de nacho’s bleek een gigantisch bord met heerlijk rundvlees en allerlei leuke toppings. Ik had daarna na niet echt honger meer maar bestelde een brownie met ijs, Mich had nog rundvleesfajita’s. Terwijl we zaten te eten, kwamen de Nederlandse jongens van de tour van gisteren ook het restaurant in lopen, heel grappig. Toen met de taxi terug naar onze cabaña, want de volgende ochtend wilden we op tijd vertrekken voor ons echte jungle avontuur.