Nusa Penida hotspots

Na een fantastisch rustgevende nacht bestegen we onze scooters en tourden langs de hoogtepunten van Nusa Penida.

Het ontbijtje werd precies om 8.00u op onze veranda neergezet, dus zaten we heerlijk in het zonnetje te genieten van onze bananen pannenkoeken, fried rice en koffie. We hoorden ondertussen gezellig gebabbel van onze buren Henry & Betty, die op hun eigen veranda zaten in het huisje naast ons.

Na nog een tweede kopje koffie was het aan Bet en mij de eer om achter het stuur te kruipen, Mich en Rik gingen achterop. Ik was ietsje onwennig en belandde net aan niet naast de weg toen ik een leuke roze jurk zag hangen, Bette had het al helemaal in de vingers en stoof langs me heen de berg op. We reden naar Kelinking Beach, een bijzondere rotsformatie die de vorm heeft van een T-Rex dinosaurus. Het was inderdaad een prachtig gezicht, vooral hoe mooi het afsteekt tegen het blauwe water. Ook interessant waren alle instagram-poppetjes die met een gids op instagram-tour waren. Dat is dus echt een ding: langs de mooiste plekjes voor de mooiste foto’s, waarbij de gids weet op welke plek je met de camera in die hoek het perfecte instagram plaatje schiet. Daarbij moet het ook nog eens lijken alsof je de enige daar bent, in plaats van dat de hele bezienswaardigheid een soort van filelopen is. Maar eigenlijk waren de instagram-poppetjes ook een grappig gezicht (leuke outfits), het viel best mee met de drukte, er waren hele schattige aapjes te zien en in de diepte zagen we weer een mantarog! We hebben een stuk de trap af gelopen naar de rots, maar het was warm, de traptreden waren enorm en er was de armerende aanblik van een meisje dat zich met een uitgeputte blik aan haar armen traptrede voor traptrede omhoog hees. We kozen er derhalve voor om niet helemaal naar beneden naar het strand af te dalen, want we waren toch niet van plan daar op het strand te gaan liggen. Terug omhoog was pittig, en Bet en ik gaven waarschijnlijk hetzelfde signaal af als het eerder beschreven meisje. Die traptreden waren huge! Nouja, goede training voor de Rinjani over 2 dagen, maar eenmaal boven gekomen hadden we echt een minuut of 10 nodig om onze hartslag en temperatuur tot een comfortabel niveau te laten zakken.

Weer terug op de scooter hielp ook om af te koelen, we gingen nu op weg naar de volgende bestemming Tembeling Beach & Forest. Het laatste stuk ging over een nogal avontuurlijk pad, daarvoor liet ik Mich rijden maar Bette ging heel dapper en behendig het steile en smalle pad af. Het laatste stukje was te voet afdalen over een trap, toen kwamen we bij een mooi natuurlijk badje en daarbij een strand. Het was hier een stuk minder druk, aangenaam water en we hebben even lekker op het strand gelegen. Het was mooi, maar eigenlijk was ons avontuur van de dag ervoor zo speciaal geweest dat dit wat minder bijzonder voelde. Rik en Mich reden weer naar boven over het avontuurlijke pad. Soms was het zo steil dat we allebei goed voorover moesten leunen op de scooter, dat voelde heel stoer! Deed me erg denken aan motorachtervolging in de Mission Impossible film die we in het vliegtuig hadden gezien ;)

Na een lekker lunchie met erg lekkere ijskoffie scheidden onze wegen. Bet en Rik gingen chillen bij de cottage, Mich en ik wilden snorkelen bij Crystal Bay. Ik heb supermooie visjes gezien! Een zwart-witte met doolhofpatroon, zwart-wit gestreept met gele accenten, blauw met allerlei felle neonkleuren als snelheidsstrepen over zijn lichaam, clownsvisjes… et cetera.

Na nog een biertje op het strand gingen we terug naar de cottage, daarna weer samen met Bet en Rik (hierna: BeRi) naar het grotere dorpje Toyopakeh voor diner. We belandden bij de spotgoedkope Warung Coconut. We mochten een bord pakken en vol scheppen. De dame keek dan met een schuin oog naar de hoeveelheid op je bord en hoe je er zelf uitzag, dan gaf ze je een kaartje met het bedrag. Voor Bet, Rik en mij was dat slechts 20k Roepia; Mich zag er blijkbaar erg hongerig uit want met een minder gevuld bord moest hij wel 25k Roepia betalen. Voor slechts €1,50 pp hebben we fantastisch lekker gegeten! We deden daarna wat inkopen bij de supermarkt en vervolgens cocktails bij mogelijk de duurste toko van het eiland. De cocktails waren gelukkig wel lekker en de bediening lieten ons na het eerste drankje met rust terwijl wij de Crew speelden.

De volgende dag was een reisdag van Nusa Penida naar Lombok, maar niet voordat Mich en ik een klein vogelrondje hadden gelopen voor het ontbijt. BeRi had al goed van tevoren tickets geregeld en een dag eerder gelukkig ook voor ons nog kunnen regelen dat we met dezelfde boot mee konden. We moesten een uur van tevoren bij de haven zijn, dat gaf ons mooi de tijd om bij een fancy bakker in de buurt lekkere koffie en baksels in te slaan. Advies van Mich: voorkomen dat je honger krijgt, want honger werkt zeeziekte in de hand. Dat hoef je Bet en mij natuurlijk geen twee keer te zeggen, dus smulden we om half 10 al van een Oreo brownie en citroen cake. De bananen- en bosbessenmuffin bewaarden we voor op de boot, maar die waren zo mogelijk nog lekkerder.

De boottocht ging super soepel, we kwamen om 13.30 aan op Lombok. Daar sloegen we wat snackies in en stapten toen in de taxi die ons in 1,5u naar Senaru bracht. Bij onze Pondok Guru Bakti cottages bestelden we een lekkere en goedkope lunch en we konden zwemmen in een infinity pool met uitzicht op de Rinjani vulkaan, die we de volgende dag gingen beklimmen. We liepen daarna een klein rondje en streken al heel snel neer bij de buren, waar live muziek werd gespeeld. We waren de enige gasten en werden meteen hartelijk verwelkomd door de band. De zanger kon erg goed toon houden, maar zijn Engelse uitspraak was tenenkrommend en we moesten moeite doen niet te hard te lachen. Om 19.00u waren we terug bij ons hotel voor de briefing van de trekking de volgende dag. Conclusie: erg zwaar, lang, koud, warm, zwaar. Na de briefing aten we nog wat snackies (springrolls en gefrituurde banaan), toen was het tijd om de tas in te pakken en vroeg naar bed te gaan. Dat was niet zonder spanning, want ik bleef me afvragen wat we ons nu weer in het hoofd hadden gehaald…