Twee dagen lang uitrusten, zwembad hangen, lekker eten, lezen, bloggen… Oja, en een toertje van een paar uur waarin we in noodtempo allevier de bezienswaardigheden van Mui Ne hebben afgewerkt.

Vanaf het moment dat de bus van Dalat ons in Mui Ne dropte, hebben we gerelaxed. Dat kwam voornamelijk doordat we in het heel fijne Mui Ne Hill complex zaten. Dat bestond uit 3 hotels, een bar/restaurant en een hostel – en ieder met een eigen zwembad. Wij hadden geboekt bij het Mui Ne Hill Budget hotel, maar toen we arriveerden bleek dat nog in aanbouw. Daarom kregen we en upgrade naar de Mui Ne Hills Villa! Best bijzondere gang van zaken, dat je kunt boeken bij een niet-bestaande locatie, maar ons hoor je niet klagen. Het hield namelijk in dat we naast het zwembad bij het restaurant en het hostel, ook gebruik mochten maken van het wat meer privé en luxe Villa zwembad.

Rond 5 uur ’s middags, na 4 uur ligbedjes testen, gingen we maar eens op pad. We namen samen één Grab, want meer waren er niet beschikbaar. Officieel mag dat niet ivm veiligheid, maar het was wel gezellig en praktisch! De chauffeur bracht ons naar de street food market. Daar waren kraampjes van allerlei verschillende keukens: Italiaans Mediterraans, Vietnamees, Indiaas, et cetera. Je kon een tafeltje uitzoeken en naar elk kraampje lopen om iets te bestellen, je tafel nummer doorgeven en dan kwamen ze het brengen. Het was moeilijk kiezen, want eigenlijk had elk kraampje ontzettend veel gerechten van hele gemixte keukens (het Vietnamese kraampje had bijvoorbeeld ook pasta). Uiteindelijk hadden we eerst Indiase samosa en vervolgens spare ribs, beiden waren heerlijk!

Na het eten gingen we midget golfen. Mich vindt dat heel leuk; ik denk dat ik het voor het laatst gedaan heb op een handbal uitje toen ik 12 jaar was… Maar eigenlijk ging het behoorlijk goed – ik won! Het waren grappige banen, sommigen idioot ingewikkeld, de meesten best goed te doen.

Toen gingen we maar gauw terug en naar bed, want de volgende wekker stond “midden in de nacht”. Nu heeft opa Zijp dat ooit eens gezegd over half zeven ’s ochtends, het tijdstip dat we opstonden voor de middelbare school, maar dit keer was echt onmiskenbaar midden in de nacht: 3.45 uur. Ik denk dat ik vaker pas zo laat ben gaan slapen dan dat ik zo vroeg ben opgestaan!

Maar het was allemaal voor een goed doel: een zeer efficiënte en hopelijk niet zo kokend hete zonsopgang sight seeing tour. Mui Ne staat bekend op de bijzondere witte- en rode zandduinen, dus die konden we niet missen.

Het was nog behoorlijk koud om 4 uur ’s nachts in mijn dunne jurkje, waardoor er van verder soezen in de bus niet veel kwam. Aangekomen bij de witte zandduinen, moesten we bij heel schaars licht een eind door de zandheuvels lopen. De rust werd helaas verstoord door quad bikes die met heel veel herrie langs scheurden en luie reizigers naar het hoogste punt brachten. We hebben een mooie zonsopgang gezien, maar het was echt een drukke toeristische attractie en ik had een méér uitgestrekt duinlandschap verwacht. Gelukkig werd het wel direct ietsje warmer toen de zon er was!

De rode zandduinen waren ook prima maar niet zo bijzonder; de fairy spring (feeën bron) was daarentegen een hele aangename verrassing!

Heerlijk met je voeten door 3 tot 15 cm diep, koel water waden, landinwaarts, langs prachtige rotsformaties in mooi overlopende kleurtjes, tot de bron.
Ook heel leuk om te zien was het strand waar iedereen met zijn vis binnenkwam. Overal stonden bootjes, mensen stonden hun vangst uit te zoeken en het eer dook direct terplekke verhandeld. Kijk eens wat een bijzonder mooie kreeften! Het geheel was ook gewoon zo’n gezellig, kleurrijk en bedrijvig gezicht, helaas hadden we hier maar 10 minuutjes te tijd km even rond te kijken.

Om 9 uur waren we weer terug bij het hotel, maar voor ons gevoel hadden we er al een hele dag opzitten. Na het ontbijt moesten we dan ook weer bijkomen op de (goed bevonden) ligbedjes. Tegen 2 uur gingen we met een scooter op pad. Toen ik bij de lunchstop (echt lekkere tofu met limoengras, knoflook en chili) afstapte, brandde ik mijn kuit aan een gloeiend heet stukje van de motor. AU! Oei oei oei. Gelukkig kreeg ik een hele zak ijs bij het lunchtentje, waarmee ik lekker lang kon koelen. De rest van de middag hebben we aan een tevergeefse zoektocht naar een Vietnamees voetbalshirt gewijd, tot ik er klaar mee was en we gingen lezen bij een strandtent. Toen begon het te hozen, en het hield  niet op. Niet geheel ontoevallig zat het diner tentje aan de overkant, en we hebben een lekker broodje kip kebab gegeten.

Toen we naar huis wilden gaan, regende het nog onverminderd hard en volgens de voorspelling zou het nog tot de volgende ochtend 6 uur duren. Niet zo grappig was dat we vóór vertrek nog hadden gezegd: geen regenjas mee, toch?
Er zat niets anders op dan ons lot aanvaarden, want de gehuurde scooter moest toch terug. Je kunt je voorstellen hoe nat we waren en hoe blij toen we onder een warme douche konden stappen. Verder lekker rommelen, inpakken, vroeg naar bed en verheugen op de volgende bestemming: de Mekong Delta!