Bijkomen.

Bestemming Bacalar!

Zaterdag 20 november

Eindelijk een beetje rust. Misschien ben ik er te gevoelig voor, maar ik voelde echt wel druk om te presteren de afgelopen dagen – qua toets en qua vaardigheden. We sliepen dus lekker uit en bakten als ontbijt wentelteefjes. Ik heb nog nooit zulk geschikt brood gehad, namelijk zo hard dat je er ruiten mee kon ingooien.

Wentelteefjes met bacon, banaan en een kopje geleende suiker

Daarna laadden we onze auto vol, die eindelijk weer aan het werk mocht na 4 dagen stilstaan. De rit ging heel vlot, want de wegen zijn hier goed en rustig. Als lunch hadden we nog wat overige wentelteefjes, bananen en wat chips – oeps. We kwamen tegen 15.00u aan in het Hotel Urban Bacalar, met een erg compacte maar wel gezellige kamer. Ook het zwembad was ook een beetje compact, maar de duik was nog steeds lekker fris!

Lijkt groter dan het is, maar het was lekker ondiep zodat je niet zo moe werd

Voor het diner reden we naar het stadje, dat is zo’n 15 minuten. We liepen wat rond op het plein en kozen voor het populaire restaurant Mango y Chile. Door het systeem van eerst bestellen bij een balie voordat je mocht gaan zitten, kregen we er een beetje een snackbar gevoel van, maar de hamburger en salade waren best oké. Wel weer makkelijk was dat we dus direct weg konden lopen nadat we klaar waren. De rekening vragen, betalen en wisselgeld krijgen duren hier namelijk vaak nog het langst ;). We hebben tot slot nog een drankje gedaan in een bar met gezellige muziek. Leuke eerste dag alvast!

Los Rapidos (en los Perezosos)

Zondag 21 november

We kwamen traag op gang, heerlijk. Eerst kregen we een ontbijtje, wat bij de overnachting was inbegrepen: een heel bord fruit, koffie en een paar toastjes met jam of maple syrup. Net genoeg om op gang te komen dus. Om 9.00u zaten we klaar voor de start van Formule 1 in Dubai, eindelijk konden we een keer live kijken! Na de start werkte ik lekker aan de blog terwijl Mich me van live commentaar voorzag.

Max werd tweede, de best haalbare positie gezien hij als zevende startte, dus dat was goed voor de sfeer. We stapten nu in de auto naar Los Rapidos, een smal stukje van het meer met een natuurlijke stroomversnelling. De attractie is dat je je daardoor kan laten meedrijven, eventueel met snorkel => dat wordt “drift snorkelen” genoemd. Wat je je natuurlijk niet realiseert bij zoiets, is dat je eerst zelf het stuk stroomopwaarts en tegen de stroming in moet lopen voordat je je kan laten meevoeren. Dat was nog erg lastig, want de stenen langs de kant waren van een bijzonder type waar je niet op mocht lopen. Iedereen deed dat wel, dus ik heb ook wel een paar stapjes gedaan, maar eigenlijk is dat fout. Want het zijn die stenen die zorgen voor veel zuurstof in het water en daardoor voor de bijzondere (heldere, levensvatbare) kwaliteit!

We probeerden zo goed als het ging langs de stenen te lopen en hebben het laatste stukje tegen de stroom in gezwommen. Precies op dat stukje werd het echter te sterk, dus lieten we ons na een paar meter maar mee drijven. De stroming ging lekker rustig en onder water zag je een paar schattige visjes, het was een rustgevende bezigheid. Na 5 minuten hadden we het einde bereikt, en gingen we nog een keer. Je merkt het wel aan mijn toon: niet heel spannend, wel grappig. We zochten daarna een lekker bankje waar we uuuren hebben zitten lezen. We hebben het alleen onderbroken door koffie/bier/cocktail/nacho’s te bestellen en 2 keer om het bankje naar de schaduw te verplaatsen. Top-dag dus!

Toen de zon wat begon te zakken namen we de auto terug naar het stadje, waar we bij restaurant La Playita hebben gegeten. We deelden taco’s met gefrituurde vis en een aantal verschillende empanada’s. De sfeer was erg leuk en het eten best lekker. Helaas kwamen we er pas toen we weggingen achter dat wij op een relatief saai gedeelte zaten; en dat er nog een veel leuker terras aan het water was! Onderweg naar de auto kwamen we langs een Marquesita-kraampje, eindelijk zaten we hier eens niet te vol voor! Marquesita’s zijn een soort knapperige wafels in de vorm van een opgerolde pannenkoek. Binnenin zit een vulling die je zelf mag kiezen, wij hadden bijvoorbeeld nutella en aardbei maar al onze voorgangers deden ham en kaas. Het was veel knapperiger dan we hadden verwacht, maar ook erg lekker.

Terug bij het hotel hebben we nog fijn bij het zwembad gezeten, tegen de avond wordt de temperatuur hier erg aangenaam.

Kayakken & Los Cocolitos

Maandag 22 november

Na het(zelfde) ontbijtje wilden we nog wat betere koffie, waarvoor we naar de stad reden. We belandden bij een schattig tentje met vooral zweverige sieraden, maar ook erg lekkere en super goedkope koffie en mandarijn-muffins. Daarna huurden we bij het strand een duo-kayak om het meer op te gaan. Vanuit de kayak merkten we pas echt hoe prachtig blauw het meer is – het staat namelijk bekend om zijn vele verschillende (7) kleuren blauw! We peddelden eerst naar de overkant, naar het “piraten kanaal”. Volgens mij heet dat zo omdat er een betonnen nep-piratenboot is neergelegd, maar het mooiste is daar dat het water zo ondiep is en daardoor een bijna groene kleur krijgt. Op sommige punten kwam het maar tot mijn knieën! We legden de kano vast aan een paaltje en hebben lekker rondgespetterd, jammer genoeg hadden we geen telefoon mee om foto’s te maken. Terug naar de goede kant van het meer koste iets meer moeite door wat meer tegenwind, maar was ook heel erg mooi.

Toen we de kano weer hadden ingeleverd gingen we meteen door naar een burrito-straattentje. Man, we hadden honger zeg. Het waren heel erg lekkere burrito’s en het leukste was dat je 4 verschillende sauzen op tafel kreeg. Op ieder hapje kon je weer een ander sausje doen, net waar je zin in had.

Daarna gingen we naar het strandje Los Cocolitas, op 15 minuten rijden ten zuiden van Bacalar. In het stadje zelf is er namelijk niet echt een strand of iets wat daarop lijkt. Dit is ook meer een grasveld, maar je kan er voor een kleine entreeprijs wel heel lekker… liggen. Dus hebben we weer een paar uur gelezen, met als snack een Magnum ijsje voor mij en een Solero citroen voor Mich. We hebben niet eens meer gezwommen, zó lekker lag die handdoek. Dineren deden we bij een taco-tentje in het centrum, het smaakte prima maar niet heel bijzonder.