Op ons wensenlijstje stond nog een paradijselijk eiland met witte stranden, felblauwe zee en snorkelmogelijkheden (Cat Ba voldeed niet aan de criteria). Cambodja heeft daar een aantal van, dus we moesten nog kiezen ook. Als stel dat hier voor ‘voor z’n rust’ komt – dat hoor je Mich in ieder geval drie keer per dag zeggen – viel de keus op dit klein broertje van het party eiland Koh Rong.

Grappig dat dezelfde genoemde persoon ons eilandverblijf zo vol mogelijk met activiteiten wilde stouwen.

De bus naar Sihanoukville, waar de boten naar de eilanden vertrekken, duurde lang vanwege verkeersdrukte en slechte wegen. Toen kwamen we in Sihanoukville. Hoewel overal al stond beschreven dat dit een vreselijke stad was, moet je dat toch met eigen ogen zien om het tot je door te laten dringen. Wat een lelijke, vieze, rommelige, afstotelijke stad. Misschien is de beste omschrijving nog wel een mix tussen vuilnisbelt en bouwput. Er was echt niets moois te ontdekken en je bleef je er maar over verbazen hoeveel afval er lag.

Oké, genoeg lelijke woorden. Eenmaal uit de bus regelden we kaartjes voor de ferry naar M’Pay Bay. Er zijn verschillende plaatjes op het eiland, die je alleen per boot kunt bereiken want er zijn geen wegen op het eiland. Ik had een veerpont verwacht die we hier wel meer hebben gezien, net zo eentje als het pontje over het IJ naar Noord, maar dit was gewoon een luxe speedboot! Netjes en schoon, ik kon alleen het water niet echt zien. Gelukkig gingen we zó snel dat de golven geen vat op ons kregen en ik geen tijd had om misselijk te worden, we waren er met 40 minuutjes.

Aangekomen op het eiland, was het een verademing dat er niemand op je afkwam om je iets op te dringen. Taxi’s rijden er niet en een hostel moet je van tevoren boeken. Dat hadden wij gelukkig ook gedaan en we liepen de tien minuutjes naar The Cliff Hostel. De slaapkamer was nogal open, hij had een heel hoog dak dat we deelden met alle andere “privé”kamers. Maar dat was niets vergeleken bij de slaapzaal, die hadden niet eens deuren! Het was één grote open bedoening, met alleen een persoonlijke klamboe en een ventilator. Ik was opeens toch erg blij met de enorme hoeveelheid extra privacy die wij hadden.

Leuk aan The Cliff Hostel was dat het de mooiste snorkelspot van dit gedeelte van het eiland was. Dat hebben we meteen die middag geprobeerd, het was prachtig! Koraal en heel veel gezellig gekleurde visjes. Tijdens het avondeten ging het opeens heel hard waaien en regenen, dus toen moesten we maar gebruik maken van de happy hour cocktail deals :).

De volgende dag hebben we heerlijk ontbeten bij het Seapony café, kijk deze prachtige bowl! Hele lekkere koffie en een fijne sfeer, ik was helemaal in mijn element. Toen gingen we op zoek naar een boottour omdat we nog meer wilden snorkelen en wat van het eiland wilden zien. Dat was nog niet zo makkelijk, maar uiteindelijk vonden we er een bij een hostel, die om 2 uur zou vertrekken. We hadden nog 2 uur, dus ik dacht dat we lekker gingen relaxen – boekje lezen, nog een koffietje drinken, misschien wat badderen in die prachtige zee – want daarvoor waren we hier gekomen, toch?

Maar Mich wilde eigenlijk nog wel graag wandelen en het eiland verkennen. Vooruit, een beetje beweging kan natuurlijk nooit kwaad. Ik weet niet meer of ‘ie het van tevoren al van plan was geweest, maar opeens waren we op weg naar de Clear Water Bay. Daarvoor moesten we een berg over klimmen, waar we zo’n 45 minuten over deden. Omdat ik de bergwandeling-memo had gemist, had ik m’n slippers nog aan. Niet. Fijn.

De Clear Water Bay was inderdaad prachtig, er was geen mens en het water was helder. We hebben er wel een volle 5 minuten van kunnen genieten, want we moesten weer terug lopen om op tijd te zijn voor de boot. Even gauw toast met pindakaas opgeschrokt voordat we voor de boot-briefing moesten verzamelen om half 2. Om 5 voor 2 verscheen de boottour jongen: “eh, yes people, let’s go to the boat!”

Met de boot voeren we 5 minuten naar een snorkelplekje waar eigenlijk helemaal niks was te zien. Het leukste kwam daarna, we gingen vissen! Local-style, met een spoel met visdraad en aan het uiteinde een steen en lokaas. Je moest het draad laten zakken totdat er geen spanning meer op stond en de steen dus op de bodem lag. Dan moest je hem lichtjes op spanning houden, totdat je voelde dat er een vis aan je aas zat te knabbelen. Mich z’n instructies: “even 1 seconde wachten, dan één flinke ruk omhoog, en rustig ophalen”. Niks moeilijks aan, ik heb wel twee vissies gevangen! Mich eentje, die had een beetje pech. Een ander meisje was echt een natuurtalent en ving vijf visjes.

Hierna voeren we door, naar de Clear Water Bay! Hoezee! Hier kregen we een uurtje, en als laatste onderdeel voeren we terug om de zonsondergang te zien. Eten zat bij de boottour inbegrepen, een beetje rijst met de zelf gevangen visjes. Toen het donker was, rond half 7, gingen we zwemmen. Er zou hier namelijk lichtgevende plankton zitten, die gaat stralen als je het aanraakt en dus beweegt in het water! Helaas hadden die er geen zin die avond, het bleef pikdonker en eigenlijk best fris :(. Een beetje teleurgesteld van de dag en van de honger ging ik naar bed. Nouja, wel weer goed voor de lijn.

Eigenlijk zouden we de volgende dag alweer terug naar het vasteland gaan, maar daar had ik dus geen trek in. Uitrusten kwamen we hier doen en uitrusten zou ik! Lekker rustig ontbijten en lezen, daarna kon ik snorkelen wel weer even aan. De wind stond nu echter aanlandig en er lag overal troep in het water. Daardoor hadden we niet door dat er allerlei kleine kwalletjes zwommen, die precies op plastic leken. Na nog geen kwartier kreeg ik overal op mijn armen en buik een soort prikkerige jeuk en ging er gauw uit. Niets te zien, maar wel een rotgevoel, waarschijnlijk door kleine stekeltjes die kwallen uitscheiden? (zegt Mich). Gelukkig ging het iets beter toen ik me had afgespoeld.

We konden geen extra nacht in het hostel blijven, maar we konden wel naar een ander hotelletje dat eigenlijk veel fijner bleek. Dichter bij alles, een privacyrijke kamer en superschoon. We deden weer koffie met iets lekkers bij het Seapony café en gingen voor de lunch door naar een ander tentje. ’s Middags lekker meer gezwommen en gelezen, precies zoals ik het wilde. We aten bij ons hotelletje, wraps & falafel, en sloten af met een cocktail op het strand… Eindelijk rust.