Late blogs omdat ik papa’s opmerking van harte nam en tussendoor weer fijn een boek heb gelezen. Als de reclame je nog niet was opgevallen en je daar gevoelig voor bent, ga alle boeken van Lars Kepler lezen! Niet – weg – te – leggen.

Goed, la route: via de Hai Van pass, door Danang, naar Hoi An. Ontbijt zat niet bij het hotelletje inbegrepen… altijd lastig. Je denkt vast wel iets te kunnen vinden, maar A. Je zit op de motor dus gaat overal best snel langs en je moet in een split second bedenken of iets er goed uitziet of niet, B. Je wilt én koffie én eten, wat een zeldzame combinatie is hier, en C. Veel tentjes met voedsel-uithangborden langs de weg zijn gewoon niet open!

Dus de eerste stop werd koffie. Naast de bekende goede eigenschappen (energie, rust momentje, geluk, gelegenheid voor lekkers erbij), is het leuk aan koffie hier is dat je er altijd een heleboel bij krijgt, minstens 1 glas water of ijsthee en vaak een beker ijs om naar smaak toe te voegen. Bijna nog leuker is dat het altijd een verrassing is wat je krijgt. Bestel je “caphe den” = zwarte koffie, dan zijn er minstens 5 verschillende soorten uitkomsten. Warm of koud, met of zonder suiker, met of zonder gecondenseerde melk. Je kunt proberen hier iets over aan te geven, maar het is nog maar de vraag of ze het snappen, en eigenlijk vind ik het altijd leuk om me te laten verrassen.

Op zoek naar eten kwamen we langs een oud vrouwtje dat in de brandende zon bananen zat te frituren. Lekker! Ik begin de voordelen van “pre breakfast” in te zien, oftewel iets kleins eten om te zorgen dat je het volhoudt in je zoektocht naar het ontbijt dat aan je eisen voldoet.

Het hoofd-ontbijt volgde een paar kilometer verderop in de vorm van een goed Bahn mi’tje, precies voordat we aan de Hai Van pas begonnen. Ik reed het eerste stuk, dus ik kon niet bijzonder goed opletten – scooter rijden vergt nog bijzonder veel concentratie bij mij. Er gebeurt gewoon altijd zoveel op de straat! Bovendien reden we voor uitzicht aan de “verkeerde kant” van de weg, dus moesten over de andere weghelft heen kijken. Je voelt het al aankomen, het was mooi, maar we waren niet blown away.

De tweede helft reed Mich zodat ik wat meer om me heen kon kijken, maar de conclusie blijft hetzelfde. Wel konden we erg mooi de skyline van Danang zien, een grote hippe stad met strand en vliegveld, met een mooie drakenbrug.

De grote weg ging kilometers lang langs het strand. Makkelijk rijden, maar saai werd het wel. We stopten bij een “coffee & beer” strandtentje, maar die hadden uiteraard geen koffie. Een restaurant aan de overkant gelukkig wel, en zulke lekkere dat we er allebei twee namen. We reden door naar het vóór Hoi An gelegen strand, Ang Bang beach. Bij een hippe en club hebben we een paar uur gezeten en gelezen. Heeeeeerlijk.

Met nog 10 minuutjes rijden waren we in onze homestay met zwembad en een hele mooie en nette kamer. We konden gratis fietsen lenen en waren met 10 minuutjes in het oude centrum van Hoi An.

Ik hou van alle lichtjes in Vietnam, wat er heel veel zijn, maar de hoogste concentratie gezellige lampionnetjes vind je wel in Hoi An. Het is erg touristisch en erg gezellig. We aten overheerlijk bij het chique aanvoelend maar goed betaalbare Streets restaurant, waar kansarme jongeren worden opgeleid. We hadden lokale specialiteiten, Cao Lau en My Quang. Allebei noedels met bouillon en varkensvlees, maar toch verschillend en very tasty. Het toetje was een fantastische brood pudding van baguette (note to self: hier wil ik thuis een gezonde ontbijt variant op verzinnen).

Na het eten liepen we door de toeristische straatjes, het hele oude centrum is een grote souvenir markt. Het is wel een leuke mix van Vietnamese, Aziatische en Westerse toeristen, van alle leeftijden. Eerst een biertje bij een barretje met live muziek (allemaal Amerikaanse klassiekers, favoriet West Virginia / Wervershoof), daarna 2 extreem goedkope en niet zo lekkere biertjes maar wel grappig gezelschap (meisje dat hier haar trouwjurk liet maken en jongen die op elke vakantiebestemming een tattoo laat zetten), tot de stoelen onder ons vandaan werden getrokken vanwege sluitingstijd. We sloten af bij de Tiger Tiger bar met foute leuzen als “don’t be a pussy, be a tiger” en “be a tiger, get pussy”… Maar leuke sfeer en lekkere cocktails.