Gelukkig maken taartjes zelfs de kortste, rumoerige nacht en het zieligste ontbijtje goed… Na een second breakfast en hotel wisseling doken we met een grab de drukke stad in.

 

Als Vietnam kenner denk je misschien, bijzondere route, meteen van Hoi An naar Ho Chi Minh? Nou nee, erg logisch als je naar de prijzen van vliegtickets kijkt ;). En we hadden erg slechte verhalen gehoord over bepaalde buslijnen, dus we namen lekker het vliegtuig.

De grab’s (de scooter taxi boys) zetten ons keurig voor het Independance Palace af. Helaas was de pauze daar net ingegaan, dus we liepen wat rond en hebben we (niet heel bijzonder) geluncht.

Op de plaats van het Independance Palace stond eerst het Norodom Palace, wat een kolonie kantoor van de Fransen was. Toen die vertrokken waren, nam de Zuid-Vietnamese president Diem het paleis over. Vanwege onvrede over Diem werd het echter gebombardeerd door de eigen luchtmacht. Diem overleefde en vond het een mooie gelegenheid om het beschadigde paleis te vervangen door een geheel nieuw exemplaar. Helaas werd hij toch nog door zijn eigen mensen vermoord voordat het af was, maar zijn opvolger Van Thieu heeft er tot 1975 gewerkt en gewoond.

Het resulterende paleis is bijzonder. Enerzijds veel strakker en moderner dan paleizen die ik gewend ben, anderzijds wel mooi versierde ruimtes die duidelijk voor staatsaangelegenheden bedoeld zijn. Een beetje zoals wij musea ontwerpen, vond ik een mooie omschrijving van Mich. We kwamen bij met een koude chocolademelk bij Maison Marou Saigon. Zij maken chocolade van in Vietnam geteelde cacaobonen, en in het café zelf zie je de cacaobonen geroosterd worden. Mijn chocomel met chili en kaneel smaakte heerlijk, en als koud drankje is het echt verfrissend. Van de smokey burger van Marcel Burgers knapte ik al helemaal op, het was echt de lekkerste hamburger die ik ooit had gehad!

De volgende dag begon fantastisch, zie het plaatje hieronder.

’s Middags gingen we naar het War Remnants Museum. Het was heel fijn dat we die documentaire over de Amerika-Vietnam oorlog hebben gezien. Daarvan wist ik natuurlijk niet alles meer, maar het was heel makkelijk op te halen en zo alles goed te begrijpen. Het was eerlijk gezegd wel hard werken, we waren wel 2,5 uur bezig met alle vier de verdiepingen.

Helikopters zijn echt enorm

Daarna deden we 4 halve liters speciaalbiertjes (waaronder gember/citroengras/chili en koekies/koffie). We aten bij een lokaal tentje aangeraden door expats, die we bij een dumpling kraam (ook erg lekker) waren tegengekomen. Doen zoals de locals doen is vaak echt een goed idee :).

De laatste dag gingen we maar weer eens naar een pagode uit de reisgids. Die was veel bijzonderder dan alle andere tot nu toe. Niet omdat hij spectaculair mooi was (gewoon gemiddeld), maar omdat het er superdruk was! Mensen waren voor elk apart beeld aan het bidden, stoken kaarsjes aan, brandden wierook of gooiden olie in kandelaars. Bizar!

Na een leuke vegetarische lunch met chao, wat zich laat vertalen als rijstsoep, namen we de taxi naar een super deluxe zwembad aan de andere kant van de stad. Het was even rijden, maar we hebben heerlijk gezwommen en gelezen.

’s Avonds namen we de taxi verder naar de Chinese wijk, Cholon. Dit was eerst eigenlijk een aparte stad, maar geleidelijk zijn Saigon en Cholon tegen elkaar aan gegroeid. Onderweg reden we door een straat waar het water wel 30 cm hoog stond! Het water klotste tegen de onderkant van de taxi. Gelukkig was dit heel lokaal, alleen deze straat; er was vast ergens een leiding gesprongen of een put verstopt.

Onze bestemming, de markthal, sloot precies toen we er aankwamen. Helaas was dat ook ons dinerplan geweest, en… Ik. Had. Honger. Gelukkig liepen we al heel snel langs allerlei leuke street food tentjes. De pagoda die we hadden willen bekijken was natuurlijk ook al dicht, maar wél zat er een kraampje voor die mintgroen gekleurde drankjes verkocht. Spannend. Een soort pastel de nata, bao broodjes en Bahn mi waren ons diner.

 

Het begon na het eten heel hard te regenen, dus tijd voor een nieuw thee experiment. Dit keer bubble tea! Daar was ik al naar op zoek sinds ik op Bette’s polar steps een reactie van Kitty had gelezen over Bubble tea. Het zijn jelly bolletjes die door je rietje passen en waar je op kunt kauwen. Ik vind het best lekker, Mich houdt absoluut niet van jelly in z’n thee dus die blijft nog even worstelen met zeer ingewikkelde thee-menu-kaarten.

De volgende ochtend hadden we geluk: koffie en Bahn mi in één tentje! Lekker efficiënt, zodat we op tijd naar het vliegveld konden voor onze vlucht naar Dalat.