Urlaub im Schwarzwald

De komende twee weken zal ik onze vakantie in het Zwarte Woud (4 dagen) en Ventimiglia (10 dagen) lekker gedetailleerd bijhouden, voor de liefhebbende lezer die graag meeleeft en voor mezelf omdat ik schrijven én het teruglezen van vakantieverslagen ontzettend leuk vind. Hoe weet ik anders over 30 jaar nog dat ik hier op mijn eerste avond een jägerschnitzl heb gegeten?

De keuze voor het Zwarte Woud komt voort uit de coronaregels. Voor onze hoofdbestemming, Ventimiglia, waren we op zoek naar een plek halverwege om de lange reis in tweeën op te delen en het liefst op een locatie waar we alvast een beetje konden inkomen met fietsen. In Frankrijk, wat de meest logische route is, gold op het moment van boeken nog een avondklok! Niet gezellig en ook erg onhandig als je ’s nachts zou willen rijden. Dus gingen we voor de Duitse route en halverwege zit je dan in het Zwarte Woud. Logische keuze, want: fietsen én cake!

Vertrek & aankomst

Het vertrek liep gesmeerd. We vertrokken om 9 uur, slechts één uur later dan gepland! Vertragende factoren waren: ik had de zaterdag vóór vertrek nog dienst en heb wel zeer aardig kunnen voorbereiden maar toch niet optimaal; dat we de kattenmeiden gingen missen en 3x opnieuw afscheid gingen nemen; en dat ik al moest presteren zonder te hebben ontbeten. Kansloos.

Frauenparkplatz: ik weet nog niet wat ik ervan vind maar het kwam nu goed uit

De reis verliep behoorlijk voorspoedig, Mich begon met rijden, ik begon met eten. In Duitsland waren de nodige wegversperringen, maar we kwamen om 17.30u aan bij ons hotelletje – precies op tijd voor de EK wedstrijd Nederland vs Tsjechië. We lieten de bagage in de auto en gingen snel op zoek naar een café waar we de wedstrijd konden kijken… Nergens te vinden  gekke Hinterzarters! Gelukkig staat ons hotel op 2 min lopen van het centrum en waren we snel terug, waarna we ons op het balkonnetje in het zonnetje hebben geïnstalleerd met de laptop. In mijn oranje pakkie, met een verjaardagswijntje (bedankt pap en mam!), was het behalve de waardeloze wedstrijd ideaal.

Aan mijn outfit heeft het in ieder geval niet gelegen

Daarna nog een Wienerschnitzl, een jägerschnitzl (zeer knappe vleessies) en twee Weizenbier gescoord. Eenmaal terug op de kamer zijn we op het bed neergestort en direct in slaap gevallen, heerlijk!

De planning voor maandag was fietsen fietsen fietsen, want de weersvoorspelling voor alle andere dagen was (en blijft) regen regen regen. We waren dus vroeg up en running to het ontbijtbuffet. Dat bevindt zich in het grotere, luxere hotel 100m verderop in de straat waar ons hotel bij hoort.

Het onbijtbuffet overtrof al onze verwachtingen. Natuurlijk hadden ze de standaard scrambeld eggs met bacon en worst, maar dat was slechts het topje van de ontbijtberg. De zoetighedenbar bevatte notenbrood, kleine wafeltjes, croissantjes, babytulband, en meer. In de categorie yoghurt waren er 5 smaken/soorten, met 8 verschillende toppings om uit te kiezen, en luxe fruit voor erbij: passievrucht, aardbeien, bosbessen, abrikoos, etc. Het vleesassortiment bevatte onder andere zalm met mierikswortel en echte Schwarzwälder ham; mocht je trek hebben in kaas dan hadden ze meer keuze dan de Abert Heijn. Mijn borrelplankjes verbleken erbij! De champagne stond alvast koud, die sloegen we vandaag nog even over maar wie weet lusten we dat morgen wel.

Nu nog het thee-assortiment… grapje ;). Na moeilijke keuzes te hebben gemaakt zaten we vol en moesten we toch echt gauw gaan fietsen, het zou vandaag na een mooi begin namelijk ook rond 14.00u gaan regenen. We gingen maar meteen voor ons belangrijkste doel: de Feldberg, de hoogste berg in dit zuidelijke gedeelte van het Zwarte Woud.

Vertrek, nog fresh and fruity

Eerst fietsen we per ongeluk via een gravel pad (ik weet het pap, je had nog gewaarschuwd maar ze zijn moeilijk te ontwijken) naar Titisee, een plaatsje aan een meertje wat ze beter Minisee hadden kunnen noemen. Vanaf daar was het eigenlijk één stuk door klimmen naar de Feldberg, dat was grotendeels goed te doen en lekker geleidelijk maar op het eind zaten er een paar vreselijk steile stukjes in. Op de laatste daarvan maakte ik de fout om naar boven te kijken hoever ik nog moest, dat werd me bíjna fataal. Ik was echt bang dat ik het niet ging halen, gelukkig lukte het nét wel!

Vanaf daar was het heel fijn en hard (60km/u) afdalen. We testten onderweg ons eerste Schwarzwälderkirschcakie – ik ben nog niet overtuigd maar ik moet het denk ik nog meer kansen geven of zelf proberen, want ik dat ik het beter kan. Wat wél al goed bevalt zijn de uitzichten en de berm, want overal staan zulke mooie wildboemen in bloei!

Vanaf de Feldberg gingen we via de Schluchsee naar Lenzkirch, waar we een hele goedkope maar zo bleek ook bescheiden lunch nuttigden. Ik dacht toen dat ik nog wel een poosje konen ook de regenaanvangstijd was verplaatst naar 17.00u, daarom kozen we een langere route naar huis. Helaas bleek de lunch té bescheiden want al na 15 minuten voelde ik van de hongerklop mijn armen en benen en hoofd niet meer (en mijn kont nog wel, ongelukkig he?) Wel weer gelukkig was dat we Vlugge Japies (©LIDL) mee hadden waarmee ik weer enigszins een Vlugge Lousie werd. Enigszins, want vanaf dat moment was ik er eigenlijk gewoon klaar mee. Zeker toen we alleen nog maar via gravelpaadjes en een grasstrook en de drukste weg van de hele regio de juiste weg konden bereiken… Maar we kwamen precies mooi op tijd voor de regen terug bij het hotel en de douche daarna voelde heerlijk en welverdiend.

Dineren deden we bij de Italiaan Da Vinci; spaghetti alla Vongole voor Mich, Cannelloni con spinaci e ricotta voor mij en begeleidend een halve liter D’Avolo Nero (wijn) (rood) (ekker).

Gelukkig zijn Michels broer Sander en onze buren zo lief om de katten eten en aandacht te geven, want we missen ze wel! Bij iedere foto die we binnenkrijgen wordt het erger… Maar we genieten nu al ontzettend van deze vakantie, de omgeving, de luxe en de vrijheid! Het voelt alsof we al 4 dagen op pad zijn!