Coyacán & San Ángel

We gingen vandaag op excursie naar wat meer zuidelijke wijken van Mexico-Stad die een heel eigen karakter hebben.

We wilden namelijk graag naar het Frida Kahlo museum, deze is erg populair en zou de moeite van de trip echt waard zijn – het is namelijk 10km naar het zuiden vanaf het centrum. Met de metro heb je er ergenlijk niet zoveel ergen in dat je zulke afstanden aflegt in slechts 7 haltes! Maar toen was vanaf de metrohalte nog 25 minuten lopen naar het museum, dus bestelden we toch maar een Uber. Zo vroeg op de morgen moet je wel een beetje je voetjes sparen, je weet niet wat er allemaal nog gaat komen.

Het museum bevindt zich in het huis waar Frida geboren is en later heeft gewoond, in de wijk Coyacán. Het huis is blauw en heet daarom ook wel Casa Azul. Ik kende Frida nog niet (bewust) maar ik zal waarschijnlijk de enige zijn, ze was in ieder geval zelf kunstenares maar ook getrouwd met – verassing – Diego Rivera! Het was wel een stormachtige huwelijk, met oa 20 jaar leeftijdsverschil, een affaire van Diego met Frida’s zus, waardoor een scheiding volgde, maar gauw daarna trouwden ze toch weer opnieuw. Daarna zijn ze heel wijselijk in een huis gaan wonen dat uit twee aparte delen bestond en werd verbonden door een luchtbrug, in de wijk San Angel.
In het museum Casa Azul staat kunst van Frida, maar ook persoonlijke spulletjes en dergelijken. We hadden er dus wel zin in! We vonden het dan ook erg jammer toen we voor de deur stonden en alle tickets voor die dag uitverkocht bleken… We hebben later nog de virtuele museumtour gedaan (https://www.museofridakahlo.org.mx/en/the-blue-house/virtual-tour/) maar wij vonden dat niet heel spannend.

Jammer maar helaas, toen zijn we op ons gemak de wijk Coyacan in gelopen. Deze en San Ángel (komt later) waren oorspronkelijk aparte dorpjes, die werden opgeslokt door het uitbreidende Mexico stad. Het heeft dus een heel andere sfeer: kasseienstraatjes, huizen in koloniale stijl, en rust! We hebben een rondje gelopen over het centrale plein, waar het (gemeente) huis van Hernán Cortés stond, de Spaanse conquistador die Mexico in 1519 heeft veroverd. Ik heb daar net de Wikipedia-pagina over gelezen, en kwam erachter dat hij eigenlijk gewoon een roofzuchtige man was die handelde zoals hij zelf wilde. Voor Spanje was het al genoeg toen hij twee verloren landgenoten terug had gevonden en hoefde hij helemaal niet het hele land door te trekken, te moorden en te veroveren! Dus wie weet, als die man niet had bestaan, hadden we nu in een heel ander Mexico gezeten.

Tijd voor wat leuks, koffie met een pompoencakie. We kregen bijna meteen toen we gingen zitten twee bakjes op tafel, eentje met iets rozigs wat eruitzag als ijs maar smaakte als boter, en een zoetige groene smurrie met hele harde pitjes. Toen er warme broodjes op onze bordjes gelegd werden snapten we het beter, wat een leuke verrassing! Het waren ook heerlijke zoete brioche broodjes en dan met een soort rozenboter… Mmm.

 

We liepen nog wat verder rond om de sfeer in ons op te nemen, toen namen we de Uber naar het nog 2 km zuidelijker gelegen San Ángel. Dit heeft een beetje dezelfde sfeer, maar nóg rustiger. Heerlijk! Daar staat trouwens het tweedelige huis van Frida Kalho en Diego Rivera waar ik eerder over vertelde, maar Google maar eens plaatjes: wij vinden het lelijk en Frida had haar kans nu verkeken. Wij hielden het wel bij een leuk kerkje, een gratis museum met een fontein van schelpen en aardewerk, en lunch.

Terug slenterend naar de metro liepen we door een park met heel veel eekhoorns en door steegje langs nog een mooie kerk. Ze hebben hier trouwens ook opvallend veel honden! Vooral de eerste dag zagen we veel honden-uitlaat-service-personen, maar vanmorgen is het me pas gelukt om dat op foto vast te leggen.

Na een late middag-dutje op de kamer gingen we maar eens plannen maken. Dat hebben we namelijk nog niet echt gedaan voor onze reis, en dat geeft een vrij gevoel maar ook wel een tikje stress. We hebben een excelletje gemaakt met een voorlopig overzicht, zodat we een beetje beter weten hoe we onze tijd moeten indelen. Het blijkt dat wij dus best 7 weken kunnen vullen met de standaard route waar anderen slechts 4 weken over doen… Ik dacht persoonlijk eigenlijk dat we ruim de tijd zouden hebben om alles te zien wat we willen, maar dat valt echt tegen! Het komt vooral door de afstanden, want de regio ten noord-oosten van Mexico is heel bijzonder maar daar komt erg veel reistijd bij kijken. We hebben voor nu in ieder geval nog 1 nacht extra geboekt in ons huidige hotel, zodat we iets meer tijd hebben en kunnen plannen.

Voor diner liepen we weer onze wijk Condesa in. We kozen voor Taqueria El Greco, want toen we daar eerder een keer langs waren gelopen was het erg druk en rook het er heerlijk. We zaten aan een tafeltje op straat op een soort parkeerstrook, en namen allebei de huis special: een dubbele tortilla met ertussen heel smakelijk vlees en bovenop avocado. Lekker! We waagden ons zelfs een beetje aan de extra pittige sausjes. Hierna deden we nog een avondwandelingetje om het eten wat beter te laten zakken, en liepen daarbij nog over een straat die Amsterdam heet!