Bekend als de stad van de ‘duizend ramen’, voor ons werd het stad van de ‘duizenden stappen’ (en druppels).

We verbleven drie nachten in Berat, gelukkig wat langer dan de voorgaande adresjes. Zondag waren we al vroeg uit de veren en aten een licht ontbijt in het appartementje. Voor vandaag was er namelijk al vanaf 11 uur wéér veel neerslag en onweer voorspeld. Zodoende stapten we om acht uur naar buiten voor onze stads- en omgevingswandeling. Vanaf ons appartementje kon je direct naar het kasteel bovenop de berg lopen, één van de hoogtepunten van de stad.

Het “kasteel” bleek een gehele oude citadel, met deels nog huizen waarin mensen woonden en deels ruïnes. Al binnen een half uur kwamen we hét perfecte koffieplekje tegen met fantastisch uitzicht. We liepen daarna nog de citadel rond, waarna we verder gingen met de geplande wandeling. Deze hadden we via de Komoot app gevonden en hadden we met name uitgezocht op een goede afstand (11km).

We waren dan ook een helemaal verrast hoe mooi deze wandeling was! Dat kwam met name door alle prachtige bloemen en planten die in bloei stonden. Daarnaast hadden we vele mooie uitzichten op de oude stand en de bergen. Het was soms wat zoeken naar het pad, het was nogal modderig, het duurde flink langer dan bedacht en we waren vergeten koekjes mee te nemen… maar dat vond geen van ons vieren erg, het was zo mooi. Het hoogtepunt was toen Mich twee Bee-eaters (vogels) spotte! Ze zaten mooi voor ons te poseren op een hekje, met hun regenboogkleuren veren.

 

Rond 13u kwamen we in het centrum van Berat en konden we lekker lunchen. Daarna deden we nog ergens koffie (Alexandra en ik affogato met Snickers-ijs) en namen taartjes mee voor later op de middag. Dat kostte ook weer niks: €10 voor 4 koffie(specialiteiten) en 4 taartjes!

Bij het huisje heb ik lekker gelezen en de vorige blogs getypt, terwijl de rest spelletjes speelde/sudoku’s maakte en we ondertussen het taartje opaten. Het was natuurlijk weer fors gaan regenen, gelukkig later dan gepland. ’s Avonds gingen we nog op pad voor redelijk simpele maar lekkere pizza’s.

Maandag stond de Osumi kloof op de planning, daar kun je ook wandelen maar we kozen vanwege nogal stijve benen voor zo’n 8km. Voor ontbijt haalden we broodjes bij de bakker en koffie to go bij de koffiezaak. Het eerste broodje aten we op in het parkje, de rest bewaarden we voor de 1,5u durende rit naar de kloof. Het idee van de kloof is dat het vroeger een ondergrondse rivier was, die op een zeker moment is ingestort. Het is een kilometers lange kloof, waarvan je langs de eerste 8km kunt wandelen, met rotswanden van honderden meters hoog. We parkeerden de auto en liepen aan de “wandelpad” zijde van de kloof; de andere zijde is geasfalteerde autoweg. Het was heeeel mooi en heeeel… warm. Pfoe, die zon! Sommige momenten was het nogal zoeken naar het pad (we liepen zelfs door een soort boerderij-dorpje), daarbij hadden we zo nu en dan mooi uitzicht op de overkant van de kloof. Het was grappig om te bedenken dat wij op zo’n zelfde klif liepen, maar dat zie je zelf natuurlijk niet.

De vogels vielen een beetje tegen, maar we zagen wél een roofvogel vliegen met een slang in zijn klauwen! Als je maximaal inzoomt op de foto en je leesbril opzet zie je het misschien.

We namen halverwege pauze en aten een byrek, toen merkten we dat ons water wel erg hard op ging. Na doorploeteren in de warmte bereikten we ons “eindpunt”, de brug die over de kloof liep. Hier hoopten we wel iets te drinken te kunnen kopen, maar dat was er helaas niet. Ook deel 2a van ons plan, een mogelijke/gewenste taxi-standplaats was non-existent… dus liepen we langs de andere kant van de kloof terug, over de asfalt weg. Na een kilometer kwamen we gelukkig bij een raft-centrum, waar Mich ging vragen of we iets te drinken konden kopen. Ze dachten waarschijnlijk dat we raft-klanten waren, dus mochten we 1 fles gratis pakken en hoefden er niet voor te betalen. Er was niet veel water, dus we mengden een sinaasappelsap met water en dat smaakte verrukkelijk! Honger maakt rauwe bonen zoet ;)

Weer een beetje opgeknapt was het dan maar tijd voor deel 2b van het plan. Mich ging 8km terug rennen naar de auto, dan konden wij wachten tot hij ons op kwam halen. Dapper he? Ik vond het ook een beetje zorgelijk in die hitte, maar ja, Mich kan natuurlijk alles. Ondertussen hadden Hans, Alexandra en ik geen zin om te gaan zitten wachten dus bleven wij ook lopen. Mich was supersnel en kwam al na 45 minuten aangereden in onze heerlijk koele Hyundai, maar wij hebben uiteindelijk ook zo’n 17km gelopen!

Eenmaal terug bij het begin van de kloof vonden we een schattig restaurantje voor een late lunch. Daarna “reed” ik terug naar Berat; toen het begon te hozen leek het meer op varen. Wat een waterstromen over de weg! Er kwam zelfs ergens een putdeksel omhoog, en er lag veel rommel (stenen) op de weg dat was meegevoerd door het water.

Na een intensieve rit kwamen wij en de auto gelukkig weer ongeschonden terug. In het appartementje aten we nog een baklava-gebakje, speciaal voor Sophie’s verjaardag. Daarna deden we spelletjes met wat wijn, bier en snacks. Ook weer een veelbewogen dag!