Ook in Cambodja is er heel veel jungle, maar hier zouden er ook nog “wilde” dieren in voorkomen! Olifanten en tijgers enzo, helemaal leuk. Omdat we niet meer alle tijd van de wereld hadden, kozen we wel een jungle-plaatsje wat goed te bereiken was.

Tenminste, dat was de theorie. Onze ferry ging te laat om met de bus mee te kunnen, welke maar 1x per dag ging. Een taxi was wel wat duurder, maar eigenlijk onze enige optie en ook wel lekker comfortabel voor een keer. De boot die we daarna namen was niet zo comfortabel, met erg veel herrie en de bomen langs de kant waren best mooi maar allemaal hetzelfde. Beestjes of vogeltjes waren nog niet te zien.

We zaten samen met een aardig Duits stel in de boot. Niet dat we boven het geluid uit kwamen, maar we hadden ze tijdens het wachten al een beetje leren kennen. Na twee uur kwamen we eindelijk in Chipat aan, het dorpje dat de uitvalsbasis is voor de jungle tours hier. Vroeger werd er heel veel illegaal gekapt in de regio, tot iemand het goede idee had om een tourist center op te zetten en die illegale kappers aan te nemen!

We kregen meteen een introductiegesprek, waarin we moesten aangeven welke activiteiten we wilden doen. We kozen voor de mountainbiketour van 2 dagen met 1 overnachting in de jungle. Deze had ook lopend gekund, over precies hetzelfde pad, maar dat leek ons niet uitdagend genoeg. Het Duitse stel koos voor dezelfde optie, gezellig! Ons geboekte huisje was schattig en netjes, daar hebben we nog even lekker een biertje gedronken tot het tijd was voor het diner.

De volgende ochtend moesten we al om 7 uur voor het ontbijt verschijnen, want om 8 uur zouden we vertrekken. We kregen ieder een grote legerrugzak met daarin een hangmat-klamboe-combi, een dikke deken en twee flessen water. Het gewicht viel me eigenlijk best mee! Toen ik mijn fiets testte, vond ik hem al een beetje stroef sturen. Ik denk altijd dat het aan mij ligt of wel mee zal vallen, maar dit is echt een goed leerpunt: ik heb altijd rotfietsen dus ik moet ze serieus beter testen. Het sturen kostte namelijk letterlijk kracht, ik kreeg moeie armen! En als ik wat harder ging of over stuiterstukken, kon ik echt maar moeilijk op het pad blijven. Gelukkig stopten we halverwege samen met de kok, die olie bij zich had waarmee we de stroefheid er grotendeels uit konden smeren. De kok legde trouwens het hele pad per motor af; als een mountainbike het kan, kan een motor het natuurlijk ook.

Oja, over de gids. Dat was een beetje een sukkel. Hij was harstikke aardig hoor! En lópen dat ‘ie kon, met de mountainbike in zijn hand. Maar fietsen was niet zijn ding. Hij deed dit pad eigenlijk altijd lopend en fietste maar één keer per maand, en heuvel op of door het zand fietsen vond hij ook niet zo leuk. Hij startte steeds heel snel, maar na 5 minuten was hij moe en stapte hij bij het minste of geringste af om bij te komen. Wij hadden een wat meer gestaag tempo en fietsten hem dan voorbij. Om het te vergelijken; hij was dat witte merkloze konijntje uit de batterijreclame, en waren wij allemaal schattige roze Duracell konijntjes ^^.

Dit betekent trouwens niet dat het allemaal niet zwaar was! Ik vond het behoorlijk pittig, maar de hele tijd stoppen vind ik ook vermoeiend. We kwamen al om 11 uur aan in het kamp waar we zouden slapen, en pas om 4 uur ’s middags zouden we naar de waterplas gaan om beestjes te kijken. We konden lekker uitrusten, lezen en lunchen, maar het duurde wel lang. Een activiteit of spelletje was leuk geweest.

Voor de waterplas moesten we nog een halfuurtje lopen, om daar een uur lang naar het niets te staren. Die wilde beestjes weten wel beter: omdat Chipat best goed bevolkt is, zijn ze allang al dieper de jungle in gevlucht. Als je veel geluk hebt zie je een wild varken, zei de gids, maar dat hadden wij ook niet. Eenmaal terug gingen we afspoelen in het beekje en daarna eten, erg lekker en veel groenten. Daarna deden we nog een kaartspelletje en om 9 uur gingen we naar onze hangmatjes. Nog even lezen en ik heb van half 10 tot half 7 geslapen, fantastisch! Je hebt veel meer bewegingsruimte in zo’n hangmat dan ik altijd dacht. Op je buik liggen is niet zo comfortabel, maar alle andere houdingen gingen prima.

Dag twee fietsten we nog 4 kilometer door de jungle, dan over een stuk weg naar een waterval met zwemgelegenheid, en tot slot weer over de weg terug naar het tourist center. Het stuk jungle duurde wel 3 uur denk ik, omdat we de hele tijd onze fietsen af en over/onder bomen door moesten klauteren. De begroeiing was tot dat moment niet zo dicht geweest, maar dit was minstens net zo dicht als in Vietnam en was dan ook erg lastig met een fiets. Ik was heel erg blij toen we bij wijze van toverslag opeens een zonnig weilandje in fietsen! Maar met die zon was ik ook snel wel weer klaar, toen we door de hitte nog een berg over moesten naar de waterval.

Daar konden we heerlijk zwemmen, en zelfs van de waterval naar beneden springen! Het laatste stuk was dus ook weer over de weg, dat was voor ons ook een belangrijke reden geweest om de fiets te kiezen. Op de fiets leek het al eindeloos, door de genadeloze hitte, laat staan lopend!

Ik was toch wel weer erg blij toen we terug waren, de inspanning en bloedzuigers getrotseerd. Heerlijk gedoucht in het huisje, wat nóg ietsjes schattiger was dan het vorige. We zetten zelf koffie (in een theepot!) en gingen nog wat souvenir shoppen in het dorpje.