Ondertussen zitten we alweer op zaterdag! We hadden nog een aantal dingen op ons lijstje staan die we graag wilden zien, met bovenaan het Chapultapec kasteel dus daar begonnen we mee.

Dit kasteel ligt in het Chapultapec park, wat een enorm park (eigenlijk bos) een beetje in het noorden van de stad is. In dit park wordt veel gerecreëerd, er is een gedeelte dierentuin, een gedeelte pretpark, en er bevinden zich meerdere musea in. Bijvoorbeeld het Nationaal Archeologisch museum waar we eerder al geweest waren, en natuurlijk dit Chapultepec kasteel. Hierin bevinden zich het nationaal historisch museum én er is een gedeelte ingericht zoals het keizerlijk paleis! Dit laatste was zó ontzettend leuk, dat ik er heel erg veel foto’s van heb gemaakt. Daarom maak ik een aparte blog-post met alle foto’s voor de liefhebbers, zodat de rest daar geen last van heeft.

Nu ik het opschrijf en duidelijkheid probeer te krijgen over de bestemming van het kasteel, merk ik hoe vreselijk ingewikkeld het is. Het is mij vooral nog onduidelijk hoe het nu zat met enerzijds onafhankelijkheid, en anderzijds buitenlandse keizers, maar deze blog is natuurlijk ook geen geschiedenisles. Ik schrijf gewoon op wat ik weet en wat ik leuk vind!

De bouw van het kasteel begon al in 1785 en het was bedoeld als woning voor de vice-koning van Nieuw-Spanje (Mexico dus). De bouw duurde echter jaren, tot na de onafhankelijkheidsverklaring in 1821. Toen werd het gebruikt als militaire academie. In 1864 kwamen keizer Maximillian van Habsburg en zijn vrouw Charlotte uit België er wonen, toen zij de kroon van Mexico accepteerden. Maximillian was Oostenrijker en de jongere broer van Franz Jozef – ja, die van Sissi – en altijd opgevoed om te heersen en met het motto “Oostenrijk zal de hele wereld regeren”. Ze trouwden al toen Charlotte 17 was en Maximillian 24; het was een liefdesverbintenis! Charlotte was ook onderwezen en voorbereid om te heersen. Ze kwamen naar Mexico toen ze respectievelijk 24 en 31 waren, nog harstikke jong!

Maximillian had het niet makkelijk als heerser. Hij moest de vrede bewaren tussen de conservatieve machthebbers (die hem steunden) en de opkomende liberalen. Hij probeerde hier een middenweg in te vinden, maar dat lukte niet. In 1866 voelde hij al aan dat het niet lang meer goed kon gaan, en ging een tijdje terug naar Europa. In de tussentijd liet hij zijn taken over aan zijn vrouw Charlotte, stoer he? Alleen jammer dat zij ook de boel niet kon redden. Ze vroeg nog hulp aan al haar connecties in Europa waaronder Napeleon en de paus, maar ze kreeg geen steun. Maximillian ging terug, accepteerde zijn lot en werd in 18967 geëxecuteerd, toen was hij dus pas 34 jaar oud. Charlotte was ondertussen een beetje in de war geraakt daar in Europa, en om haar voor verder kwaad te behoeden werd het overlijden van Max verzwegen. Pas 7 maanden na zijn dood kwam ze dit te weten, ze werd er niet beter op.
“Leuk” feitje: Maximillian liet een weg aanleggen direct vanaf het kasteel naar het stadscentrum, en noemde deze de Paso de la Emperatriz, Promenade van de keizerin, voor zijn vrouw Charlotte. Deze weg mocht alleen door de keizerlijke familie worden gebruikt, niet door het volk. In 1867 werd deze weg hernoemd tot de Pase de la Reforma door de liberale president Benito Juarez. De “Angel de la independencia”, de onafhankelijkheidsengel, staat ook op deze weg.

Uitzicht richting stadscentrum, over de Paseo de Reforma en de Angel de la Independencia

Het paleis raakte na de val van dit keizerrijk in ongebruik, werd tijdelijk nog als een observatorium gebruikt maar pas in 1881 werd het weer als woning gebruikt, nu voor president Porfirio Diaz. Hierna is het altijd bewoond geweest door presidenten of als gasthuis voor belangrijk internationaal bezoek. In 1939 vond president Lázaro Cárdenas dat het paleis teruggegeven moest worden aan het volk, en besloot dat het het Nationaal Historisch Museum zou worden.

Voor zover over het paleis. De historische informatie die het museum ons bood was ook lastig. We wisten een gedeelte al en de andere helft was alleen in het Spaans en niet te begrijpen (ik snap nog steeds niet hoe de Fransen en Napeleon erbij betrokken zijn geraakt?). Wel was er weer hele mooie kunst te zien, ze gebruiken overal zulke mooie kleuren voor. Daarnaast was het tweede deel van het museum, de inrichting van toen Maximillian en Charlotte er woonden, dus fantastisch.

Na dit museumbezoek liepen we verder door het Chapultepec park. Het was goed te merken dat het zaterdag was, want overal zagen we families en het stond bomvol kraampjes. We hebben heerlijk lang koffie en frappuccino gedronken bij een tentje bij de ingang van het park. Daarna aten we een elotes, dat is een geroosterde maïskolf met mayonnaise en chilipeper, best lekker. We liepen verder, terug richting het historische centrum want daar was het museum de Arte Populair. Onderweg kwamen we nog langs een leuk tentje met antojitos, snackies. We kozen die met courgettebloem en met rundvlees. Heerlijk!

We waren al een paar keer langs het museum de Arte Popular gelopen, en dachten steeds “dat ziet er echt bijzonder uit”. Dat was het ook, maar ik was wel erg moe dus heb bijna geen bordjes gelezen en kan er weinig over vertellen.

Na het museum gingen we door naar de Plaza Garibaldi, dit is een plein iets boven het historische centrum waar elke avond groepen Mariachi’s komen om voor mensen te zingen tegen betaling. Het was echt een indrukwekkend gezicht, al die groepen in mooie kostuums! We dronken 2 biertjes in een café, waar later twee dansers traditionele dansen showden. Je ziet er echt aan af dat dat vroeger ging over elkaar het hof maken.
Op de terug naar huis haalden we op twee verschillende plaatsen een taco’tje bij een eetkraam als diner, dat kost maar 15-20 pesos (dus 60 tot 90 cent) en is dus erg goed voor het budget.