Vertrek & eerste dag in Mexico-Stad

Vamos a Mexico! Na wekenlange planning en intensief inpakwerk was het zover: op naar ons avontuur. We hebben twee maanden om het land te verkennen, de cultuur in ons op te nemen, te wennen aan spicy taco’s, te relaxen aan de stranden, een beetje Spaans te leren en zoveel mogelijk mee te pakken van wat Mexico allemaal te bieden heeft.

Ondanks pogingen om alles op tijd geregeld te hebben, moest er de laatste twee dagen natuurlijk nog erg veel gebeuren. Het hielp niet mee dat mijn “afscheidskoffie” maandagavond met Fian fantastisch uit de hand liep… Ik had het zwaar dinsdag overdag, maar alles moest toch gewoon gebeuren – gelukkig kan Michel erg goed doorpakken en voelde ik me in de loop van de dag beter worden.
Wonder boven wonder waren we toch zo’n 2 uur vóór gepland vertrek klaar en hebben we nog lekker rustig kunnen lezen. Om 18.00u kwam Marco, die op ons huis maar voornamelijk op de poezenprinsesjes gaat passen. We namen de laatste dingen door, toen kwam de moeilijkste stap: het afscheid nemen van onze allerliefste meiden… We weten dat we ze in goede handen achterlaten, maar we gaan ze wel erg missen!

We waren erg op tijd op Schiphol, en na vlotte bagage-check in en diner (pizza en lasagne bij Per Tutti), zaten we al om 20.30u bij de gate voor onze vlucht die om 22.25u vertrok. De vlucht verliep vlot, ik heb redelijk geslapen ondanks dat mijn stoel steeds weer langzaam rechtop kroop (?), maar Mich erg matig. We kregen nog een x extra diner (gelukkig maakt reizen hongerig) en een ontbijt (wafeltjes!). Ook grappig was dat je van tevoren al kon bekijken wat er op het menu stond, heel praktisch!

We kwamen woensdag om 3.00u ’s ochtends lokale tijd aan in Mexico stad. We konden meteen in de aankomsthal een simkaartje kopen en pinnen, en toen was het… Wachten. Ons hotel ging om 8.00u open, dus tot we erheen konden hebben we lekker de reisgids zitten lezen, “café del dia” van de Starbucks geprobeerd en goed bevonden, en wat rondgeneusd tot het half 8 was en we een Uber boekten. Dat kostte echt niks, omgerekend maar €5! Dat geld is trouwens wel wennen, ik heb vooral altijd moeite met de orde van grootte – ik zit er vaak een factor 10 naast, gelukkig heeft niemand daar tot nu toe misbruik van gemaakt.
Eenmaal bij ons hotel, Casa Comtesse, werden we vriendelijk ontvangen en kregen meteen gratis koffie! Ook mochten we al direct kostenloos inchecken in onze kamer, terwijl we eigenlijk alleen hadden bedacht om onze spullen achter te laten omdat de officiële check-in tijd pas vanaf 15.00u was.

Nu konden we lekker meteen douchen, omkleden en fris op stap. Het is een prachtige en gezellige kamer, en de rest van het hotel is ook heel leuk ingericht. We mochten zelfs al gebruik maken van het ontbijt van het hotel, maar we wilden niet overdreven misbruik maken van hun gastvrijheid. Bovendien hadden we al een leuk ontbijttentje op het oog, Cardamomo, dus het hotel-ontbijt bewaren we voor de volgende dagen als “first breakfast”.

Cardamomo had ik gevonden via Google en was lekker dichtbij, gelukkig want ik rammelde ondertussen alweer. Het was hier dan wel tegen 10.00u, maar we hadden ons ontbijt om 2.00u lokale tijd gekregen! En voor de vergelijking: in Nederland is het 7 uur later, dus was het al 17.00u… Rammel rammel rammel.

Cardamomo was een schattig tentje met alleen plek om buiten te zitten. We hadden nog even moeite met de menukaart, maar Mich bleek gevulde wrappies met bonensaus te hebben besteld en ik kreeg een baguette met chorizokruim en gesmolten kaas, beiden heel smaakvol! Het lekkerst was nog mijn kardemom koffie, misschien ook omdat ie goed warm was. Het was namelijk maar 16 graden en ik was gekleed op +20 graden (blote benen), dus hierna gingen we maar even terug langs het hotel om ons warmer te kleden.
Vanwege het weer had Michel het slimme idee om meteen een museumdag te doen. We gingen met de metro naar het Museo Nacional de Antropologia, de naam zegt al een hoop. De metro kost hier trouwens bijna niks, slechts 5 pesos = 20 cent per keer instappen! (€1 is ong 25 pesos). Vanaf de metro liepen we langs een park naar het museum, en daar stonden op de omheining allemaal foto’s van bijzondere natuurgebieden wereldwijd. Heel leuk, want we herkenden direct Vietnam, Cambodja, Oostenrijk, Montenegro, en… Malawi! Er stonden 2 foto’s, van Mount Mulanje en van Lake Chilwa, cool he?

Het museum zelf was ook heel interessant en vooral prachtig vormgegeven, en leerde ons over hoe de mens überhaupt van Afrika in Amerika is beland (via de noordelijke ijskap, toen dit dichtgevroren was) en zich verder door verschillende perioden hebben ontwikkeld. Er waren echt prachtige delen van tempels nagebouwd en bijzondere stukken steen en kunst te zien – zie de foto’s voor hun obsessie met maïs. Lastig waren alleen die vreselijk moeilijke namen, alles lijkt op elkaar, en dat het museum gigantisch was.

Ik vind dat we ons nog groot hebben gehouden maar om 14.00u kon ik echt niet meer. HONGER. We boekten een Uber voor €1 naar een taqueria uit de Lonely Planet, daar kon je helaas niet zitten maar ze hadden wel hele lekkere, zij het kleine, taco’tjes met gestoofd varkensvlees die we staand binnen een paar minuutjes op hadden. Hierna waren we echt op en namen we een Uber terug naar het hotel voor een middagdutje. Dat hielp goed, behalve dat ik me nog steeds voel alsof ik in een nachtdienst zit: ik kan maar blijven eten.
We zijn rond 17.00u weer onze wijk in gelopen, Condesa heet het. Het is de wijk met de meeste en hipste barrettes en restaurantjes, en wij vonden er één met de beste combinatie: lekkere baksels (limoen cake en een kaneel twister) voor mij, bier voor Mich.

We hebben even lekker gezeten, gelezen en uitgerust. Daarna verplaatsten we naar een taqueria waarvan we eigenlijk geen idee hebben hoe het heette, maar er liep veel personeel rond dus we dachten dat het wel een drukke tent zou worden dus goed eten moest hebben. Verder zag het er wel netjes uit, maar we kregen een beetje een snackbar feeling. We werden direct naar een tafel gedirigeerd waar al allerlei sauzen klaarstonden, en kregen een aankruismenu + pen aangereikt. Ik vond het wel fijn, zo konden we even rustig kijken en vertalen wat we wilden!
We kozen uiteindelijk voor een taco “el pastor”, waarvan we eerder vandaag hadden geleerd dat die met varkensvlees en muy delicioso was; eentje met rundvlees a la mexicana; eentje met champignons, eentje met chorizo en een “sinchronisado” (volgens google translate betekent dat ‘gesynchroniseerd’).  Terwijl alles werd bereid konden we leuk toekijken vanaf ons tafeltje, en binnen no time werd de ene taco na de andere op onze tafel gezet. Het was allemaal heerlijk, totdat we de taco met rundvlees a la mexicana probeerden… Halleluja wat heet! Ik heb tien minuten met mond open zitten ademen en om de 30 seconden een slok cola genomen, Mich zweette zich er doorheen. Het was echt ongelooflijk, ik ben eigenlijk verbaasd dat het brandende gevoel nu – een uur later – is verdwenen. We hebben er wel ontzettend om gelachen, en waarschijnlijk de obers ook. Ondertussen was er een hoosbui losgebarsten die ook in Nederland niet zou misstaan. En de temperatuur hier trouwens ook niet. Verder is het hier heerlijk hoor ;) maar deze dag was lang genoeg, eindelijk is het echt bedtijd!