3 dagen Hanoi was genoeg drukte, we gingen door naar de beroemde rijstvelden in het noord-westen bij het plaatsje Sapa!

De dame van het hotel had heel lief voor ons geregeld dat we om 6.15 uur werden opgehaald met de taxi en om 7.00 vertrok de slaapbus.

Vietnam verandert je

Eerst vond ik het een beetje oncomfortabel, want dat was de rijstijl van de chauffeur ook, maar op een gegeven moment dutte ik in en werd 2 uur later wakker. Nog even lezen en hop, we waren 5 uur en 300-nog wat kilometers verder, in Sapa! Toch wel lekker makkelijk zo. Een taxi bracht ons naar de “homestay” die we hadden uitgezocht voor een belachelijke €2 per nacht, met een 9,6 als beoordeling. Het waren hele aardige mensen, die ons meteen allerlei tips en eten en drinken gaven. Bijvoorbeeld over de wandeling die we die middag konden maken naar een dorpje op ongeveer 2 uur lopen. Eerst nog even lunch, een tweede pho bo (boullion met noedels en rund) poging die ook nog niet spectaculair was. De wandeling was mooi, niet te moeilijk, langs leuke dorpjes en zeer aanhoudende meisjes die armbandjes verkochten – maar wij waren nóg aanhoudender. De rijst is helaas net 2 weken terug geoogst, waardoor het niet zo felgroen is als op alle plaatjes, maar nog steeds zien de terrasjes er leuk uit. Het doet soms zelfs denken aan Italië! We namen een taxi terug naar het stadje. Het stadje doet weer heel erg denken aan Zlatibor in Montenegro, een hilarisch toeristisch stadje. Overal neon lichtjes, het lijkt allemaal een beetje neppig aan amagelegd (vooral het meertje), met wat Vietnamese toeristen.

We kochten een lange broek voor mij en hebben heerlijk gegeten in het Vietnam Emotions restaurant. Dat was een hele leuke mix van comfortabel en Vietnamees, want het meeste echt Vietnamese voedsel eet je met je knieën in je nek op een krukje op enkelhoogte. Leuk, maar niet om 3 uur lang te tafelen.

Hierna volgde de langst durende nacht die ik me kan herinneren. Het huis waar we logeerden was zo gehorig dat je elke ademhaling hoorde. Nou had de buurman precies deze nacht een buikgriep, de baby had koorts, ik hoorde muizengtrippel… Gelukkig had Michel oordopjes mee, dat maakte het iets beter.

Bovendien was het Vietnamese ontbijtje de volgende ochtend erg leuk en goed vullend zodat we toch genoeg energie hadden voor de dag. We gingen namelijk op driedaagse motor trip!