De laatste week voor Lotte’s vertrek was heel gezellig, zo had ik alvast een buffer voor de week in mijn uppie daarna.

Na het fietsweekend hadden we geen rust. Nee, we gaven maandagavond een feestje! Ter afscheid van Lotte, misschien ook alvast voor mij.
Lotte en ik besloten al onze opgedane kennis over Surinaamse feestjes toe te passen. Dat betekende dat we eten moesten hebben, genoeg drank en punch. Lotte maakte vegetarische pom, ik ging maandag inkopen doen. Ik haalde lekkere samosa’s bij Sattvika’s en snacks op de markt. Gelukkig hadden we nog flink wat sterke drank staan van het afscheidsfeestje van de vorige artsen. Voor bier en fris ben ik echter wel 4x naar de supermarkt geweest! ’s Middags kwam transport me ophalen om de koelbox te vullen met ijs. Het was best veel voorbereiden, maar we waren redelijk op tijd klaar. We konden nog even ontspannen bij een aflevering GBBO, we moeten immers wel ons seizoen afmaken voordat Lotte vertrekt. We dronken er alvast een pina colada bij om in de stemming te komen.
Om 20.00 kwamen de eerste gasten, precies op tijd. De fietsmannen (Wiko, Ricky & Franky), de specialisten, twee zusters van de mannenafdeling, twee broeders van de SEH en twee mannen van transport kwamen uiteindelijk. We hadden er veel meer uitgenodigd, maar het was heel erg gezellig en mixte goed! Om 0.00 zijn we met Ricky, Franky en de SEH broeders naar de Zeppelin gegaan, waar we nog tot 3 uur hebben gedanst.

Op de heenweg zei Ricky ons dat we een heel klein beetje voorzichtig moesten zijn vanwege ons aanzien als dokters. Niet teveel hoor, maar we moesten bijvoorbeeld niet springen.
Nou, dat is niet gelukt. Ik denk dat springen het minst opzienbarend was aan ons gedrag, want die SEH broeders houden wel van een Surinaams gezellig dansje. Maar ja, we zijn toch al bijna weg, maakt het ook uit ;)

De volgende dag moesten we opruimen… Altijd vreselijk, gelukkig hadden we een beloning. Zuster Elsje had voor ieder van ons een heerlijke cake gebakken, en daar was nog superveel van over! Lotte heeft de helft meegenomen en uitgedeeld op de SEH, maar de rest hebben we lekker voor onszelf gehouden. Een deel daarvan zit in de vriezer, zo kunnen we altijd een stukje pakken wanneer we er zin in hebben.
Donderdagochtend maakte Lotte apple crumble voor ontbijt, dat was meteen een mooi moment om mijn afscheidscadeautjea voor haar te geven. Zij had het enige gebaksbordje dat we hadden laten vallen, ik was al 2 weken op zoek naar leuke nieuwe! Die kon ik niet vinden, dus kocht ik maar saaie die ik zelf heb versierd met permanent marker en daarna gebakken in de oven. Er staat “lekkers voor Lotje/Louise” op (iedereen denkt dat Lotte Lotje heet, of noemt haar in ieder geval zo, en ik ben door Wiko omgedoopt tot Louisje) en “Heel Suriname Bakt – danst – fietst – hangt – geniet!”. Daarnaast had ik een T-shirt gemaakt met “ik lig dus ik rust uit!” erop, onze lijfspreuk op nachtdienst-dagen. Op de rug staan tekeningetjes van een half jaar aan Surinaamse gebeurtenissen: de fietstocht, bankstel + ventilator, djogo’s, bigi pan, laptop met GBBO…

 

 

 

Die middag  hadden we een soort afscheidsuitje met de specialisten. We gingen weer naar Manglie! Lotte en een paar van de specialisten waren daar nog niet geweest, ik kon nu mooi mijn nieuwe connectie gebruiken om het te regelen. We gingen om half 4 ’s middags op de fiets heen. Dat was zo warm dat ik me best wel zorgen maakte om die specialisten op leeftijd, die zich al puffend, met rood aangelopen gezichten en drijfnat van het zweet door de hitte worstelden. Krijg je bij hitte eerder een hartaanval? Het tempo lag zeer laag, maar gelukkig hebben het we het er allemaal zonder ernstige schade vanaf gebracht. Bij Manglie aangekomen doken we gauw het kantoor en de airco in, waar we kort welkom werden geheten door meneer Manglie zelf. Daarna kregen we de rondleiding weer van Ashwien, op nog net zo’n nederige en ontzagwekkende toon. Dit keer was het wel iets vlotter, we sloegen de toiletten en de bezemkast over. Ook vertelde hij dingen die ik vorige keer niet had gehoord (geen idee of dat dan aan mij lag), dus ik snap het nu wat beter! Grappig was dat Ashwien mij af en toe bij het verhaal aanhaalde. “Zoals mevrouw Louise al weet…”

We kregen weer een kokosnoot als afsluiting en fietsten terug naar Nickerie. Iedereen ging even douchen, waarna we afspraken bij het nieuwe restaurant op de markt. Ik had de heerlijke chop soy, want Karel had die eerder gehad en die was toen goed bevallen. De gerechten van de rest vielen helaas tegen, maar niemand had dan ook naar mijn aanbevelingen geluisterd. We waren gelukkig redelijk op tijd thuis, want ik begon daarna aan een nachtdienst blok van 4 nachten… Normaal zijn het er maar 3, net een mooi aantal. Nu had ik echter met een collega geruild zodat ze een weekendje naar de stad kon.

Vrijdagmiddag was Lotte’s laatste fietsmiddag. We hadden bedacht om daarna gezellig met de mannen op het plein wat te drinken, maar uiteindelijk kon er niemand! Dus hebben we met z’n tweetjes een mooi rondje door Paradise gefietst. We keken nog een laatste aflevering GBBO en maakten een lavacakje voor erbij. Dat moest, want die stond nog op de Bak Bucket List. Toen kreeg ik een afscheidscadeautje van Lotte: een plank challenge met een reep chocola! Met die challenge kunnen we in 24 dagen 5 minuten planken, zij gaat ook meedoen vanuit Nederland. Nee, ik geloof het ook niet dat het haalbaar is. Maar we gaan het proberen en het mooie is wel dat ik iedere dag een stukje chocola mag wanneer ik de plank van de dag heb voltooid :)

De volgende ochtend werd Lotte om 9.00u opgehaald, ik kon haar gelukkig uitzwaaien toen ik uit m’n nachtdienst kwam. Zo raar om haar definitief weg te zien rijden, we zijn hier samen gekomen en hebben samen zoveel meegemaakt! Zeker de laatste weken hadden we weer zoveel leuke dingen gedaan, het voelde alsof we daar nog midden in zaten en dan moest zij opeens vertrekken. Ik had me echt geen betere partner in crime kunnen wensen voor dit bijzondere afgelopen half jaar, wat zij zeker extra bijzonder heeft gemaakt. Al is het alleen al door me te overtuigen mee te gaan fietsen!

Het huis voelde gek groot en leeg nadat ze weg was. Maar ik ben heel blij dat ik nog eventjes de tijd heb hier, er gebeuren nog teveel leuke, speciale dingen om al weg te gaan!

De rest van de week kabbelde voort, ik nam lekker vaak een stukje cake uit de vriezer. Het was wat stiller, maar eigenlijk vermaakte ik me prima. Op donderdag had ik afgesproken om te gaan poolen met de politiemannen. Uiteindelijk hebben we alleen wat gedronken, want de pooltafel was de hele tijd bezet. Het was best gezellig, maar ik miste Lotte om stiekem om grappige dingen te kunnen lachen.

Op zaterdag ging ik samen met Jo eten bij een huisarts in Nickerie. Die is op jonge leeftijd naar Nederland gegaan en heeft daar als radiotherapeut gewerkt. 6 jaar terug is hij naar Suriname verhuisd, maar zijn specialisatie wordt hier echter niet erkend. Nu werkt hij hier als huisarts en heeft een relatie met een verpleegkundige van de vrouwenafdeling in het MMC. Jo, de zevendejaars geneeskundestudent, staat ook op die afdeling, dus zo werden hij en de collega basisartsen uitgenodigd. De rest kon op het laatste moment toch niet, dus waren het alleen wij tweetjes.

Het was heel gezellig en heel relaxed, we hebben de hele avond in de tuin gezeten en sterren gekeken. Jo’s telefoon kon daar prachtige foto’s van maken! Ik wilde eigenlijk op tijd naar huis vanwege het fietsen de volgende ochtend, maar het werd toch 12 uur.

Zondag stond mijn wekker om 6.15u, want we hadden (op mijn initiatief) om 7.00u afgesproken met de fietsclub. Ik wilde eindelijk eens naar South Drain fietsen! Ik haastte me om op tijd te zijn, blijkbaar kun je Nederland toch niet uit de Nederlander halen… Ik zat een half uur te wachten tot Ricky en een nieuwe gast,  Achmad, kwamen. De rest kon toch niet. Dat was best lastig om dan nog naar South Drain te fietsen, daar hebben we toch wel enkele enigszins fitte fietsers voor nodig, maar we besloten te kijken hoever we kwamen.

Dat werd de derde brug, dus best ver! Achmad deed het aardig, Ricky had een zeer moeizame dag. Het was voor mij een goeie training in op kop fietsen en geduld hebben, maar het was natuurlijk sowieso gezellig om samen te fietsen. De rest van de dag heb ik urenlang schoon gemaakt, want de nieuwe artsen komen bijna! Er komt nog wel eenmalig een schoonmaakster van het ziekenhuis vanwege de artsenwissel, maar daar durf ik niet zoveel van te verwachten.

Heel gek, dat er nu een nieuw tijdperk gaat aanbreken: zonder Lotte, met 4 (!) nieuw Nederlandse artsen. Ik ben heel benieuwd, maar eerst nog een weekje vakantie, naar Trinidad en Tobago met Mich!