Een héle bijzondere tourdag.

Onze hoteldame, die ons tevergeefs op Captain Carlos had zien zitten wachten ten tijde van de tropische storm, had ons de folder gegeven van de “wél betrouwbare” Lalo ecotours. Via zijn spraak-berichten klonk de gids al fantastisch, dus boekten we meteen twee tours voor één dag. We begonnen met vogelspotten in de ochtend, voor de middag stonden het te water laten van babyschildpadden en zwemmen in de biolumeniscentie (lichtgevende algen) op de planning.

VOGELSPOTTEN

We werden weer eens om 7.00u opgehaald, het was ongeveer een half uur rijden naar het Manialtepec meer. Daar stapten we in een bootje met onze gids Eve (zeg ee-vèh), die heel goed Engels sprak, en zijn vader Lalo die de boot bestuurde. We kregen meteen een kopje koffie en een stukje cake, goed begin!

Eve begin ook direct te vertellen over van alles. De naam van het meer, Manialtepec, betekent water uit de bergen. Het is brak water, doordat het een mengeling is van een rivier én van de zee. Gedurende 3 maanden, in het regenseizoen, komt het water in het meer namelijk zo hoog dat er een verbinding ontstaat op de plaats van een smalle landstrook (eigenlijk meer: strandstrook) tussen de twee. Grappig was dat Eve van bijna alle vogels de Nederlandse naam kende en gebruikte. Dat was soms best lastig te herkennen door zijn uitspraak, maar heel fijn zodra dat lukte, want op vogelnamen heb ik nooit erg mijn best gedaan in het Engels – laat staan in het Spaans.

We werden overspoeld met informatie dus ik heb tijdens de tour geprobeerd aantekeningen bij te houden. Het is echter zoveel, dat er onderaan deze post een opsomming volgt voor de echte vogelliefhebbers of -geïnteresseerden en voor mezelf als naslagwerk. Het belangrijkste was de beleving, en die was lekker rustgevend zo op de vroege morgen, met fijne temperatuur en  heel veel verschillende vogels. Tegen 10.30u was de tour klaar, toen werd het ook echt te warm om in de boot te blijven zitten. We kregen een lijstje waarop Eve alle vogels had aangevinkt die we hadden gezien en werden we weer retour hotel gebracht.

SURF

Na de ochtend-tour gingen we voor een redelijk snel ontbijt bij Casa Losodeli, waar we al eerder geweest waren. We hadden twee lekkere maar enorme broodjes, het gedeelte wat ik niet op kreeg pakten ze voor me in en mocht ik meenemen. Na het ontbijt leverden we eerst onze was in, daarna de scooter. We liepen daarna naar het strand voor nog een surfles, dit keer met een andere leraar. Hij was een stuk vrolijker en leerde ons een paar handige trucjes! De golven waren wel wat rustiger en we hadden met z’n tweeën één instructeur, dus ik heb wel wat minder golven gepakt, maar ik was eigenlijk wel blij dat ik na afloop nog een beetje energie over had. Dat was namelijk ook nodig, want om 18.00u werden we alweer opgehaald voor de volgende tour.

SCHILDPADDEN

We reden naar de plaats op het strand waar een schildpadproject de eitjes van schildpadden verzamelt en op een veilige plaats laat uitkomen. Er komen elke dag wel meerde eitjes uit, en wij mochten ook ieder twee schildpadjes de zee in laten! Dit was nog best spannend, want de golfslag is best heftig en het is zo sneu om ze te zien ploeteren om door een golf weer terug het strand op gegooid te worden. Gelukkig hebben allevier onze babies het tot het water gered :). Eve moest hierna terug naar de stad, maar we gingen met zijn vader Lalo mee naar het laatste onderdeel.

Zie onderaan de blog weer alle informatie van Eve over de schildpadden. Deze blog moet geen encyclopedie worden, maar ik vind het ook zonde om niks mee te doen! Voorde liefhebbers dus weer.

BIOLUMINESCENTIE

Dit was toch speciaal! We stapten in een donker bootje en voeren het donkere meer op (dezelfde als die ochtend, hoewel dat alweer veel langer geleden leek). Dat was al apart, maar toen ik met mijn hand door het water ging zag ik al overal glitters! Kun je nagaan toen we erin zwommen, ik voelde me net een ster. Lalo Kon er superveel over vertellen, maar in het Spaans. Het is een soort plankton die geactiveerd wordt door beweging. Dit wist ik al en misschien had ik meer geweten als ik beter had opgelet, maar ik was te afgeleid door wat er gebeurde. Heel leuk was om door Mich z’n haar te wrijven, door die donkere achtergrond zag je de “vonkjes” nog beter.

Eenmaal netjes weer teruggebracht door het busje was het al half 10 en hebben we nog lekkere taco’s en tlayudas gegeten bij een gezellig straattentje op een paar minuten lopen van het hotel. Wat een mega bijzondere dag zo!

De uitgebreide info

Dit hebben we allemaal gezien bij de vogeltour:

  • heel veel mangroven, vooral de rode variant zagen we hier. Er was er een met een gigantische termietenhoop erop, van daaruit zag je allerlei gangetjes lopen die termieten ook zelf hebben gemaakt om veilig heen en weer te kunnen lopen. Parkieten confisqueren zo’n termieten hoop om hun nest in te maken, dan hebben hun baby’tjes ook direct eten. Slim!
  • krabbetjes zie je overal vlak onder het wateroppervlak zwemmen, makkelijk te herkennen door de belletjes. Hierdoor ook makkelijke prooi voor de…
  • black hawk (NL: zwarte buizerd), een imponerend beest! Zie foto. Volgens de boekjes eet hij ook alleen krab, maar Eve heeft hem ook wel eens met een boa constrictor in zijn bek zien vliegen. Bad ass.
  • veel reigers! Reigers spreiden hun vleugels in het zonnetje, zodat de parasieten tussen hun veren verpieteren. Bijvoorbeeld
    * de tijger-reiger, die heet zo omdat hij als jonkie op een tijger lijkt. Naarmate hij ouder wordt verandert het zijn verenpak helemaal, maar het geluid dat hij maakt klinkt nog wel redelijk als het gebrul van een reiger.
    * tricolor heron (NL: witbuikreiger)
    * black-crowned night heron (NL: een kwak?), ook een type reiger, die kan ’s nachts heel goed zien maar verstopt zich overdag goed tussen de begroeiing omdat het licht te fel is
    * Cattle egret (NL: koereiger). Komt oorspronkelijk uit Afrika, hier sinds 1934. Plukt parasieten/beestjes uit de koeienvacht.
    * white egret (NL: witte reiger/grote zilverreiger). Niet te verwarren met een witte ibis, want die heeft een kromme snavel. Die hebben we trouwens ook gezien!
    * blauwe reigers, zoals thuis.
  • groene ijsvogel oftewel kingfisher, mooi beestje
  • osprey (NL: visarend). Deze zijn uit Canada en Amerika hierheen gekomen
  • vermilion fly catcher (NL: rode tiran). De mannetjes zijn rood, de vrouwtjes bruin. Die mannetjes zijn echt hele schattige felrode beestjes!
  • tropical king bird (NL: tropische koningstiran). Met een gezellig geel buikje.
  • heel veel cormorants. De realisatie dat dat aalscholvers zijn komt nu pas, maar ze lijken er inderdaad precies op. Eén aalscholver hing heel zielig opgehangen aan een touwtje, dat kwam doordat hij een lokvis van een visser had opgegeten, het touw was wel afgeknipt maar door de wind een paar keer om een tak en om zijn nek geslagen, en toen… Hanging bird :(
  • een enkele snake bird (NL: Amerikaanse slangenhalsvogel). Deze vogel spiest een vis op zijn snavel om hem later op het land dood te maken en op te peuzelen. Hij zit vaak met zijn vleugels omwijd om ze te laten drogen.
  • leguanen! Deze waren echt lastig te zien, tot ze bewogen. Er zijn er nu gelukkig weer meer, maar ze waren een tijdje erg schaars omdat ze via de zwarte markt als huisdieren werden verhandeld én omdat ze werden gegeten. Ze zijn nu beter beschermd. Ze zijn koudbloedig, en moeten in de zon gaan zitten om op te warmen en op gang te komen. Ze zitten vaak in mimosa-bomen, omdat de vogels die op ze jagen hun pootjes bezeren wanneer ze in die bomen zouden landen.
  • gieren, zoals de red haeded vulture (NL: Indische oorgier)
  • zwaluwen: vrouwtjes met groene vleugels, mannetjes rood.
  • rosy spoonbill (rode lepelaar). Deze waren toch leuk! Een hele bende roze vogels in een boom. Het leken net flamingos, zijn het niet, maar worden ook roze door alle garnalen die ze eten (en dat komt weer door een bepaald micro-organisme in de garnaal. Ik ben heel benieuwd wat er gebeurt als ik alleen nog maar garnalen eet)
  • jacana’s, een soort loop-water-vogel met gele vleugels die lelies eet
  • scissor-tailed fly catcher (NL: zwaluwstaartkoningstiran), met een prachtige lange staart.
  • black-bellied whistling duck (NL: zwartbuikfluiteend). Leuk eendje.
  • black stilt (NL: zwarte steltkluut). Loopt op hele dunne lange pootjes => stelten
  • bonebreaker, oftewel bearded vulture (NL: lammergier). Eet kleine botten en het merg, de grotere slaat hij eerst stuk op de rotsen.
  • peregrine falcon (NL: slechtvalk). Snelste vogel ter wereld, kan wel 270km/u vliegen! We zagen hem ook ook op een black stilt af duiken, maar gelukkig mislukte het en bleef een bloedig spektakel ons bespaard.
  • vis! Mochten er bekijken tussen de vangst van een bevriende vissen. De beste vissen hier zijn de zeebaars en de (rode) snapper.

En dit hebben we geleerd over de schildpadden:

Van de 7 schildpadsoorten wereldwijd vind je er 6 in Mexico en 3 in Oaxaca. De kleinste soort weegt zo’n 45-50kg, het vrouwtje legt 2x per jaar eitjes en dat zijn dan 100-120 stuks per keer. De grotere soort weegt 90kg en legt één keer per jaar eieren, dan heb je nog de megaschildoad uit Chili. Dit monster van 400-500kg komt eens per 1-2 jaar helemaal hierheen gezwommen om zo’n 70-80 eitjes te leggen. Waarom hierheen? Blijkbaar is het daar niet veilig genoeg, en schildpadden hebben een soort interne GPS. De plaats waar ze geboren zijn, gaan ze ook weer naar terug om zelf eieren te leggen.

De vrouwtjes komen alleen ’s nachts aan land om eieren te leggen want overdag is het zand zo heet dat ze daardoor kunnen overlijden! Om de juiste plek te vinden sleept het vrouwtje met haar bekkie over de grond om te voelen of de temperatuur van het zand goed is. Zodra ze dat heeft gevonden, veegt ze met haar voorpoten zand opzij enmet de achterpoten graaft ze echt. Zodra ze met haar achterpootjes niet meer dieper komt, begint ze met eieren leggen.

De mensen van het schildpadproject rijden iederen nacht het hele strand over op een quad om in de gaten te houden waar de eieren worden gelegd. Soms zien de vrouwtjes er behoorlijk toegetakeld uit, want het paren duurt zo’n 5-8 uur en daarbij grijpt het mannetje het vrouwtje met zijn bekkie in haar hals.

Ze moeten wachten tot het vrouwtje klaar is met eieren leggen, als ze namelijk schrikt voordat ze is begonnen vlucht ze weer de zee in. Zodra ze eenmaal is begonnen, kan ze echter niet meer stoppen en gaat ze door totdat ze al haar eitjes heeft gelegd. Zodra ze klaar is, bedekt ze de eieren weer en camoufleert het zo goed mogelijk met zand. Ze vertrekt weer in een andere richting dan dat ze kwam, ze maakt een soort boog vanaf de zee gezien, om het roofdieren niet te makkelijk te maken. De gevaren zijn namelijk overal: vogels en coyotes die versgelegde eieren ruiken, mensen die erop gaan staan. In de natuur overleeft slechts 2% van alle gelegde eieren, door het project wordt dit opgekrikt naar 10%.

Als de eitjes zijn opgegraven, worden ze opnieuw begraven en erbij gezet welke soort het is, op welke dag de eieren zijn gelegd en vanaf wanneer verwacht wordt dat ze uitkomen. Dit is verschillend per soort maar vaak vanaf 45 dagen. Voor die tijd wordt er een muskietenmandje omheen gezet, want ook die zijn een gevaar: ze kunnen de ongeboren schildpadjes al in hun ei infecteren en dan ook doorgaan naar de rest van het nest. Mannetjes groeien beter bij een andere temperatuur dam vrouwtjes en ze proberen daar een beetje rekening mee te houden, maar dat is natuurlijk lastig. Pas als ze volwassen zijn, kun je zien of het een mannetje of een vrouwtje is. De eersten hebben namelijk een langere staart. Zodra de schildpadvrouwtjes 12 of 13 jaar oud zijn, kunnen ze zelf eieren gaan leggen.

Na het uitkomen hebben de schildpadjes maximaal 1 uur om de zee in te komen. Dat is al een behoorlijke prestatie, want de golfslag is hier altijd heftig, maar als ze er eenmaal in zijn is het cruciaal om tot de volgende ochtend te blijven drijven. Ook zij zijn koud bloeding en hebben dus energie nodig van de zon.

De eerste week eten ze de resten van hun navelstreng, dat groeit in die tijd dicht. Daarna eten ze kwallen. Soms zien ze plastic aan voor een kwal, en stikken ze erin :(.