De “Demilitarized Zone” is een strook land tussen Noord- en Zuid-Vietnam die in de oorlog als buffer moest dienen, maar waar uiteindelijk het meest gevochten is. Op aanraden van de de hostess uit ons hotel gingen we zelf op de scooter… 220 km snelweg!

We deden er ongeveer 3 uur over om de 110 km naar het dorpje Vihn Moc te rijden. Dat ligt aan zee, zo’n 110 km boven Huế, in de DMZ. Het werd zozeer gebombardeerd vanuit de lucht en beschoten vanaf zee door de Amerikanen, dat ze eerst begonnen met loopgraven aanleggen zodat ze zich enigszins veilig van A naar B konden verplaatsen.

Tentoonstelling met info, foto’s, en 12.7mm gun squadron om Amerikaanse bommenwerpers neer te halen

Kunstwerk met erg veel details

Dat was echter niet veilig genoeg, dus ze bouwden ook schuilhutten/kelders in ieder rijstveld. Toen de bombardementen nog intenser werden, besloot het plaatselijke politie hoofd dat er een ondergronds gangensysteem gebouwd moest worden zodat de dorpelingen in veiligheid gebracht konden worden. Ze begonnen met twee waterputten van 25 meter diep en begonnen vanaf de bodem naar elkaar toe te graven. Uiteindelijk waren er 3 lagen; de bovenste voor militairen, de middelste als woonruimte voor dorpelingen en de onderste voor opslag. Op het hoogste punt hebben hier 600 mensen in gewoond! Er waren zelfs een verlos- en EHBO kamer.

1 van de vele ingangen, alle tunnels waren maar 1,5-1,6m hoog

We konden de 1ste en 2de verdieping bekijken, die goed waren aangegeven met lichtjes en bordjes. Langs het pad naar de tunnels zagen we al allerlei loopgraven, schuilhitten (A-frames) en kraters van bommen van 3 tot 5 meter doorsnede.

A-frame schuilhut voor kleine bommen

We konden de route uit het complex niet direct vinden. Niet dat we niet naar buiten konden, maar we kwamen steeds niet op de goede plek uit. Dan krijg je het toch nog wel een graadje warmer als je opnieuw de tunnels in duikt om de uitgang te vinden… We waren blij toen we wél de juiste uitgang hadden gevonden.

Warm en ook een tikje opgelucht – happy Buddha stijl

We moesten natuurlijk ook weer een flink eind terug rijden. We namen per ongeluk een kleine detour langs de kust, maar dat was wel het mooiste stuk dat we die dag gezien hadden :). Eenmaal terug in Huế reden we ook nog een rondje om de citadel, die ’s avonds mooi verlicht is.

On the route

Onze bestemming voor het avondeten was restaurant Quan Thai Phu. Hun specialiteit bun thit nuong (gegrilde pork met noedels) was inderdaad heerlijk, maar het was er een beetje rommelig en hectisch. We liepen gezellig te slenteren door de straatjes rond het hotel, waar nog van alles gebeurde. We eindigden bij de theehuisketen “Royaltea”. Volgens mij is het helemaal hip&hot&happening, want iedereen zat selfies te maken met hun beker in hun hand. Wij hadden géén idee wat we moesten bestellen; de thee met kaas klonk wel heel vreemd dus ik koos iets met matcha en Mich iets met jasmijn en melk. Het werden bekers met een soort koud thee-melk mengsel, best lekker! We waren weer een belevenis rijker. Maar na wat online research denk ik dat we toch ook een keer eentje met roomkaas moeten proberen, dat schijnt echt de nieuwste rage te zijn.