Dag 2: onderweg + aankomst

Verder waar ik gebleven was. De KLM bleek op een vlucht van 12.00 tot 20.00 uur geen diner te serveren, en op Nairobi was de overstap naar Lilongwe te krap om nog iets te halen. Wel was het er al meteen helemaal Afrika met de warmte en de geur! Gelukkig zat de laatste vlucht lang niet vol en mocht ik twee snacks (een soort hartig broodje met beef respectievelijk groenten) meenemen. Na bij aankomst 20 minuten te hebben gekeken naar mannen die in aangrenzende hokjes ogenschijnlijk voor de lol – ik bedoel, op zeer capabele wijze, 20 keer mijn visumaanvraag en paspoort tegen elkaar uitwisselden, soms verrijkend met  een krabbel of stempel, mocht ik door naar mijn verblijfplaats voor de nacht. Kuipstoeltjes in een uitgestorven hal (wel met knipperende kerstboom).

Nadat ik een tijdje naar de boom had zitten staren en tevergeefs naar een gratis wifi-spot had gezocht, kwam een medewerker van het vliegveld me vragen wat ik hier eigenlijk deed. Na mijn uitleg over mijn vlucht naar Blantyre de volgende ochtend logde hij voor me in op een wifi-hotspot én vond een fijner plekje voor me om te slapen, een soort bankstel in een rustig hoekje. Hoe fijn! Maar veel geslapen heb ik niet, ik heb zo lang mogelijk liggen whatsappen en daarna met al mijn waardevolle spullen onder mijn shirt en met mijn rugzak in houtgreep een paar keer een halfuurtje een dutje gedaan. Volgende ochtend was ik om 6 uur alweer klaarwakker en hóngerig. Engels ontbijt met patatjes om 6.15 uur ’s morgens hadden nog nooit zo goed gesmaakt. Het viel me wel op dat meerdere medewerkers een beetje gestresst deden, eigenlijk heel on-Malawiaans. En waarom vertrok dat hele vliegtuig gewoon een uur eerder? Nou vooruit.

Bij aankomst op Blantyre om 9.00 uur zou er een taxi-chauffeur met mijn naam op een bordje op me wachten om me naar het guest house in Thyolo te brengen. Die stond er niet, maar ikzelf verkeerde nog in de veronderstelling dat het nog maar 8.00 uur was en ging er lekker bij zitten. Toen er een uur later nog niemand was begon ik het wel vreemd te vinden. Gelukkig lukte het om te pinnen en een simkaartje met internet te regelen. Nu begon ook eindelijk wel te dagen dat er dus WEL DEGELIJK EEN TIJDVERSCHIL was en dat die TAXI-CHAUFFEUR ER GEWOON NIET WAS! De medeco’s van het st. Luke’s die de taxichauffeur geregeld hadden, reageerden gelukkig meteen op mijn berichtje. Ze snapten het ook niet maar hij zou er met 20 minuten zijn, voor mij precies genoeg tijd voor een lekker kopje koffie op een mild-zonnig terras met zeer vriendelijke serveersters.

De taxichauffeur had een vaag verhaal over een bandenwissel die niet op rolletjes was verlopen, maar het was een aardige man en onderweg hadden we gezellige muziekjes op. De rit duurde helaas wat langer omdat hij het niet kon vinden, maar toen was ik er om 13.00 uur eindelijk! Nadat ik me had opgefrist gingen we lekker luieren bij het zwembad, kennismaken met de andere co’s en lunchen. Daarna ging ik schrijven met daarbij achtereenvolgens koffie, Malawiaanse thee en nu cider ????. Er is hier Wifi die het eerder prima deed en die ik wilde gebruiken om mijn reeds 1400 geproduceerde woorden te publiceren, maar die ligt er nu al een paar uur uit en ook mobiel internet laat van zich afweten. Zodra ik maar iets van internet heb ga ik dit uploaden, maar in de tussentijd ga ik eerst maar eens lekker beginnen met lezen.