Om 4 uur midden in de nacht arriveerden we met de bus in Hanoi. Om 8 uur ’s ochtends vertrok de bus naar onze volgende bestemming, Cat Ba. Dus…

Dat werd wachten in een park waar we onze ogen uit hebben gekeken. Niet alleen naar de ratten, die je zo ongeveer om de oren vlogen, maar ook naar alle activiteit. De vroegspoken beginnen al om 4 uur met “inspanning” in de vorm van fietsen, wandelen of Tai Chi. Om 5 uur werd het echt file-fietsen en – wandelen en er was er geen vrij bankje meer te ontdekken, allemaal bezet door Thai Chi-ers. Dat ziet er zo leuk uit, een beetje met alles schudden en draaien, niet zo intensief, het leek me wel wat!

Om 6 uur gingen we op pad voor ontbijt (chocoladebroodje!) en koffie. Vanaf 7 uur konden we lekker in de comfortabele lounge zitten wachten op de bus. Deze luxe bus bracht ons in 4 uurtjes over land, over zee (veerpont), via een koffiestop en door de bergen op het eiland Cat Ba naar het gelijknamige plaatsje. Dit eiland is het grootste en enige bewoonde limestone eiland in dit gebied bij Halong Bay.

Cat Ba

Hier volgt helaas slecht nieuws voor Bette. Toen we de backpacks uit het ruim haalden, voelden ze nat en stonken naar vis :(. We hebben ze meteen gewassen op de hotelkamer, gelukkig ruik ik er nu (bijna?) niks meer van. Sorry Bet!!! Als het blijft hangen verzinnen we er wat op (stoomreiniging, geurzakje, Airwick, … nieuwe?)

We waren nog moe van de gekke nacht en nu chagrijnig door alle stank om ons heen. We hebben die middag en avond dan ook niet veel gedaan behalve eten, lezen, slapen. Het avondeten was bij een gezellig druk en hip hostel. Vergeleken met Sapa vind ik sowieso dat hier veel Westerse toeristen zijn!

Vrijdag deden we een boottour met dagvullend programma: fishing farm bezoeken, zwemmen, lunch, kayakken door grotten, zwemmen. Tussendoor varen en alle prachtige eilandjes van Halong Bay en Lan Ha Bay bekijken. Het was echt prachtig hoor, maar dat was m’n boek ook. Mich en ik hadden zo’n heerlijk plekje veroverd, op ligbedjes in de schaduw, waarvandaan ik echt redelijk vaak een blik op het uitzicht heb geworpen.

Bij de fishing farm liepen we op smalle houten bruggetjes tussen de netten met vissen door. De grootste vis was 60kg! Leuk om te zien. De gids vertelde dat in Lan Ha Bay nog mensen op het water mogen wonen, maar in Halong Bay niet meer. Hier op het water wonen is veel goedkoper, en best goed geregeld. De kinderen worden elke dag opgehaald door een watertaxi om naar school te gaan; en eens in de zoveel tijd komt er een boot met drinkwater langs. Verder vangen ze regen op in regenton, koken dit en gebruiken het dan ook als drinkwater.

Drijvend vissershuisje

De lunch was op de boot en een heeeel leuk en lekker, met spring rolls, koolsalade, gefrituurde vis, inktvis, kip, garnalen, aardappelen en rijst. Hierna was het tijd voor een kanotocht “door” grotten, oftewel (onder) de bergen door. We hadden helaas geen telefoon mee voor foto’s, maar het was heel bijzonder en ook lekker om even te bewegen. Op een gegeven moment voelde ik een seconde iets op mijn benen, keek omlaag en zag een klein slangetje (30cm lang, nog geen 1cm doorsnee) wegschieten over het water! Pfoe.

Zaterdag huurden we een scooter om van alles te gaan bekijken. De eerste stop was het National Park voor een wandeling. Die duurde slechts 1,5 uur heen- en terug, maar ik heb zelden zo gezweten. We liepen niet eens in de volle zon, maar door de jungle en het was zo’n vochtige lucht dat we al in 10 minuten doorweekt waren. Het was ook ruim 200m klimmen, dus echt wel pittig.

 

Zweterig

Volgende halte was een grot die echt een soort tunnel door de berg was, soms waren de openingen zo klein dat je er bijna op je knieën door moest kruipen.

Kleine en smalle doorgangetjes

Next op de planning was de Hospital Cave. Dit bleek een bunker, die er vanbinnen ook uitzag als een bunker. Niet wat we ervan verwacht hadden, elk kamertje was bijna leeg, en het enige informatie bordje in het hele gebouw zie je hieronder op de foto.

Bordje rechts: “Many people suffered”

Volgende stop was afkoelen en uitrusten op het strand. Ook weer een beleving, met fancy entree, security post en rond 4 uur kwamen er bussenvol Vietnamese touristen die allemaal op 10 verschillende manieren gingen poseren voor foto’s op het strand.

Dit doen ze echt overal, ik denk dat het te maken heeft met “aanzien”. Dat is heel belangrijk in Vietnam, en social media speelt daar denk ik een hele grote rol in. Het is vermakelijk om te zien, al dat geposeer, maar ook een beetje ongemakkelijk.

De zonsondergang wilden we bekijken vanuit het Cannon Fort op de berg boven Cat Ba, maar helaas was dat gesloten. Toen moesten we maar aan de borrel, biertjes voor 8.000 dong = €0,30 cent. We dineerden dit keer wat chiquer bij een visrestaurant met heerlijke inktvis en gefrituurde vis. We eindigden in de Oasis !!! Bar (ja dat is de naam) met gratis bier, een cocktail en vrolijke muziekjes.